Antygon I Jednooki

Z Wikipedii

Antygon Jednooki (Antygonos Monophthalmos lub Kyklops) (ur. ok. 382 p.n.e., zm. 301 p.n.e.) - wódz Aleksandra Wielkiego. W 333 p.n.e. otrzymał od Aleksandra stanowisko satrapy Frygii, w 323 p.n.e. - przy podziale spadku po Aleksandrze - uzyskał Frygię i Pamfilię. Wybitny strateg i władca, założyciel macedońskiej dynastii Antygonidów. Był mecenasem sztuki i literatury. Przyczyna kalectwa Antygona nie jest znana.

W walce z diadochami zdobył Azję Mniejszą, Syrię, skrawek północnej Mezopotamii, Fenicję, Palestynę, Cypr, środkową Grecję i Wyspy Egejskie (bez Rodos). W latach 315-311 p.n.e. walczył z Ptolemeuszem, Lizymachem, Seleukosem i Kassandrem, próbującymi przeszkodzić odbudowie imperium Aleksandra. W 306 p.n.e. przybrał tytuł królewski; za jego przykładem poszli też inni wodzowie Aleksandra. W 303 p.n.e. zajął Korynt, po czym przyłączyła się do niego cała Achaja, Elida i część Arkadii. W 302 p.n.e. wraz ze swoim synem Demetriosem odnowił Związek Koryncki (powołany przez Filipa Macedońskiego w 337 p.n.e.).

W tej szczytowej fazie powodzenia politycznego zażądał od Kassandra bezwarunkowej kapitulacji. W ostatniej wojnie z Kassandrem i jego sprzymierzeńcami stracił życie (w bitwie pod Ipsos, we Frygii, 301 p.n.e.).

Jego imperium rozpadło się na:

• Syrię, północną Fenicję, północną Mezopotamię i wschodnią Azję Mniejszą zagarnęli Seleucydzi (Seleukos I Nikator),
• Palestynę, południową Fenicję i Cypr - Egipt (Ptolemeusz I Soter)
• Zachodnią Azję Mniejszą - Tracja (Lizymach)
• i Środkową Grecję z Wyspami Egejskimi - Macedonia (Kassander)

Jego potomkowie - (Antygonidzi) - panowali do czasów Perseusza (pojmany przez Rzymian w 168 p.n.e.) w Macedonii.