Apostoł

Z Wikipedii

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: Brak uściśleń i odwołań do Biblii, wątpliwości budzi jakoby apostołowie "wyginęli" zapominając chociażby o sprawie wyboru Macieja, a wnioski powinny być poparte przypisami z Biblii i nie tylko, czy też jeśli jest cytowane Pismo powinien być chociażby skrót z jakiego przekładu. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Część serii dotyczącej Chrześcijaństwa
Podstawy
Jezus Chrystus Kościół · Teologia · Nowe Przymierze Apostołowie · Królestwo Boże · Ewangelia
Biblia
Stary Testament · Nowy Testament Kanon · Księgi deuterokanoniczne Apokryfy · Septuaginta · Wulgata Dekalog · Kazanie na górze Polskie przekłady Biblii
Teologia chrześcijańska
Trójca Święta: Ojciec, Syn, Duch Święty Stworzenie świata · Upadek człowieka Łaska Boża · Wiara · Usprawiedliwienie Zbawienie · Uświęcenie · Theosis Nabożeństwo · Liturgia · Sakramenty Eschatologia · Apologetyka
Historia i tradycje
Sobory powszechne · Chrystianizacja Schizma wschodnia · Krucjaty · Reformacja Antytrynitaryzm · Augustianizm · Tomizm Ikonografia · Arminianizm · Episkopalizm Prezbiterianizm · Kongregacjonalizm
Chrześcijaństwo wschodnie
Prawosławie · Staroobrzędowcy Orientalna ortodoksja · Kościół asyryjski Katolickie Kościoły wschodnie
Chrześcijaństwo zachodnie
Katolicyzm
Kościół rzymskokatolicki · Starokatolicyzm Polskokatolicyzm · Mariawityzm Tradycjonalizm katolicki · Sedewakantyzm
Protestantyzm
Anabaptyzm · Luteranizm · Kalwinizm Anglikanizm · Baptyzm · Metodyzm Ewangelikalizm · Fundamentalizm · Liberalizm Adwentyzm · Unitarianizm · Pentekostalizm
Ważne osoby
Apostoł Paweł · Apostoł Piotr · Apostoł Jan Ojcowie Kościoła · Atanazy · Ariusz Marcjon · Anzelm z Canterbury Augustyn z Hippony · Tomasz z Akwinu Marcin Luter · Jan Kalwin · John Wesley Arcybiskup Canterbury · Papież katolicki Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola

Apostoł (gr. apostolos = wysłannik) – nazwa używana w Nowym Testamencie najczęściej na określenie najbliższych uczniów Jezusa Chrystusa powołanych przez Niego osobiście i "wysłanych" do głoszenia jego nauk. Również sam Jezus jest nazywany "apostołem" czyli "wysłannikiem" Boga (List do Hebrajczyków 3,1)

[edytuj] Dwunastu apostołów Jezusa

Według Ewangelii Jezus osobiście wybrał z grona swoich uczniów dwunastu mężczyzn, których przygotowywał do głoszenia jego nauk i którzy mieli go reprezentować w późniejszym okresie. Imiona pierwszej grupy apostołów można znaleźć u Mateusza (Mt 10:2-4), Marka (Mk 3:16-19), Łukasza (Łk 6:13-16). Nowy Testament nazywa ich także "Dwunastoma". Marek Ewangelista apostołom Jakubowi i Janowi nadał przydomek Boanerges z hebrajskiego Bene-Regesz (Mk 3:17}.

Apostołowie:

• Szymon Piotr (Kefas), syn Jonasza, rybak z Betsaidy
• Andrzej, brat Piotra, rybak z Betsaidy
• Jakub (zwany Większym), syn Zebedeusza
• Jan, syn Zebedeusza, brat Jakuba
• Filip z Betsaidy
• Bartłomiej - Natanael z Ptolemaidy
• Tomasz (zwany Niedowiarkiem)
• Mateusz - Lewi, były poborca podatkowy
• Jakub, syn Alfeusza
• Szymon Kananejczyk (zwany Gorliwym)
• Juda Tadeusz (Judas), syn Jakuba
• Judasz Iskariota, zdrajca Jezusa; → po jego samobójstwie wybrany został Maciej.

Niektórzy apostołowie Jezusa byli wcześniej uczniami Jana Chrzciciela. Większość pochodziła z Galilei, podobnie jak Chrystus. Pochodzili z niskiego stanu - co najmniej czterech było rybakami, jeden (Mateusz Lewi) był wcześniej poborcą podatków. Przynajmniej dwóch z nich było kuzynami Jezusa (synowie Zebedeusza). Kapłani jerozolimscy pogardzali nimi z powodu braku wykształcenia rabinicznego i galilejskiej gwary. Niektórzy z apostołów, włączając Piotra (Kafasa) byli żonaci (Dz. 4:13; 1 Kor. 9:5). Wszyscy apostołowie byli Żydami.
W gronie dwunastu apostołów Jezus szczególnie traktował Piotra, Jakuba (Większym) i Jana. To ich zabrał ze sobą na Górę Przemienienia i przy nich wskrzesił córkę Jaira. Największą sympatią darzył Jana, który był najprawdopodobniej najmłodszy z grona.
Apostołowie towarzyszyć też mieli Jezusowi w jego podróżach ewangelizacyjnych i wyprawach do Jerozolimy. Byli głównymi odbiorcami nauk Jezusa i świadkami jego cudów.
W noc poprzedzającą śmierć Jezusa, spotkali się z nim na wieczerzy paschalnej i towarzyszyli mu w modlitwach w ogrodzie Getsemani. Tuż przed aresztowaniem Jezusa większość apostołów uciekła albo, jak Piotr, wyparła się swego Mistrza. Jeden z nich, Judasz, okazał się zdrajcą, który wydał Jezusa; jakiś czas później popełnił samobójstwo.
Po śmierci Jezusa jedenastu apostołów w strachu przed przeciwnikami ukrywało się w jednym z domów w Jerozolimie. Tam odwiedził ich zmartwychwstały Chrystus. Później spotkał się z nimi w Galilei, gdzie nakazał im 'głosić ewangelię ludziom z wszystkich narodów'.

[edytuj] Wiek apostolski

Księga Dziejów Apostolskich (rozdziały 1-5) podaje, że po wylaniu Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy apostołowie zaczęli dynamicznie organizować działalność ewangelizacyjną i strukturę wewnętrzną wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie i Judei. W miejsce zdrajcy Judasza wybrano przez los Macieja i w tym składzie grono Dwunastu zarządzało całością pierwszych chrześcijan.
Mniej więcej w tym samym czasie zmartwychwstały Jezus Chrystus osobiście wybrał na swojego apostoła Saula z Tarsu, który odtąd znany będzie jako apostoł Paweł . Chociaż Paweł uczestniczył czasem w naradach kolegium "apostołów i starszych w Jerozolimie" i miał takie same uprawnienia jak pozostali apostołowie, nie był nigdy zaliczany do grona "Dwunastu".
Kościół (zbór) chrześcijański w czasach apostolskich zarządzany był kolegialnie przez grono apostołów. To ono rozstrzygało wszystkie kwestie organizacyjne i doktrynalne. Wszystkie lokalne gminy chrześcijańskie (zbory) uznawały autorytet apostolski. Wszystkie księgi Nowego Testamentu wyszły spod pióra apostołów (Mateusz, Jan, Piotr, Paweł) lub ich współpracowników (Marek - współpracownik Piotra i Pawła; Łukasz - współpracownik Pawła; Jakub i Juda, bracia Pańscy - starsi z Jerozolimy). To apostołowie (np. Paweł) lub osoby przez nich wyznaczone (np. Tymoteusz, Tytus) powoływali biskupów (nadzorców) czyli prezbiterów (starszych) oraz diakonów (sług) w poszczególnych wspólnotach.
Po śmierci Jakuba Większego w wyniku prześladowań ze strony Heroda Agryppy (44 r. n.e.) do grona apostołów dołączają "starsi z Jerozolimy", w tym Jakub (brat Pański). Wspólnie podejmują decyzję w sprawie obrzezania nawróconych pogan i wysyłają do wszystkich chrześcijan list oraz swoich przedstawicieli (Dzieje Apostolskie 15 rozdział). Z czasem apostołowie opuszczają Jerozolimę (przed rokiem 56 n.e.) i udają się w różne strony ówczesnego świata, aby szerzyć ewangelię.
Większość apostołów ginie śmiercią męczeńską, z wyjątkiem Jana, który ok. roku 100 umiera jako ostatni apostoł śmiercią naturalną w Efezie. Na miejsce zmarłych apostołów nie powołuje się już nikogo. Dlatego z chwilą śmierci Jana kończy się wiek apostolski w kościele chrześcijańskim i następuje poważny kryzys autorytetu.

Według części chrześcijan pozycja apostoła nie zaniknęła - uznaje się jednak powszechnie raczej nie powołanie na tę funkcję przez Kościół a uznanie za bycie powołanym do tej funkcji (służby) przez Boga, Kościół zaś może jedynie to powołanie oficjalnie rozpoznać.

[edytuj] Zobacz też

• Tradycja Apostolska