Arnold Sommerfeld
Z Wikipedii
Arnold Johannes Wilhelm Sommerfeld (ur. 5 grudnia 1868 w Królewcu - zm. 26 kwietnia 1951 w Monachium) - niemiecki fizyk teoretyczny. Jego największe osiągnięcia są w dziedzinie mechaniki kwantowej.
1886 rozpoczął studia na Albertinie w Królewcu. Po odbyciu służby wojskowej 1893 kontynuował studia w Getyndze.
Od 1897 roku profesor Akademii Górniczej w Clausthal, od 1900 politechniki w Akwizgranie i w latach 1906-1938 uniwersytetu w Monachium.
Autor prac fundamentalnych z teorii atomu, współautor tzw. modelu atomu Bohra-Sommerfelda, według którego elektrony w atomie poruszają się po eliptycznych orbitach. W 1916 wprowadził pojęcie pobocznej liczby kwantowej, co w teorii atomu dopuszczało istnienie nie tylko kołowych, ale i eliptycznych torów (orbit) elektronów.
Prowadził także prace dotyczące promieniowania rentgenowskiego, teorii rozchodzenia się fal radiowych i akustycznych, teorii budowy materii oraz z dziedziny optyki.
Do uczniów Sommerfelda należeli m.in. polscy fizycy-teoretycy, prof. Wojciech Rubinowicz i prof. Jan Blaton.
