Bronisław Wildstein

Z Wikipedii

Bronisław Wildstein ur. 11 czerwca 1952 w Olsztynie

Prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
Okres urzędowania	od 11 maja 2006 do 26 lutego 2007
Poprzednik	Jan Dworak
Następca	Andrzej Urbański

Bronisław Wildstein (ur. 11 czerwca 1952 w Olsztynie) – polski publicysta, dziennikarz, pisarz, od 11 maja 2006 do 26 lutego 2007 prezes zarządu Telewizji Polskiej.

[edytuj] Młodość

Jego ojciec był lekarzem wojskowym, komendantem szpitala i przedwojennym komunistą. Jego matka była natomiast chłopką i antykomunistką, która po wojnie pomagała byłym akowcom poszukiwanym przez SB.

Gdy miał pięć lat, zachorował na gruźlicę, więc rodzina Wildsteinów w poszukiwaniu lepszego klimatu przeniosła się do Przemyśla. Trzykrotnie zmieniał liceum ze względu na oceny ze sprawowania. W latach 1971-1980 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, nie ukończył studiów. Działalność opozycyjną rozpoczął na początku studiów, m.in. współpracował z KOR i współtworzył NZS w Krakowie.

[edytuj] Emigracja

Na fali odwilży Sierpnia 1980 Wildstein dostał paszport i postanowił wyjechać na Zachód. Jego wyjazd został przyspieszony przez bijatykę z milicjantami w czasie imprezy u Jana Rokity^{[potrzebne źródło]}. Wyjechał wraz z żoną do Wiednia. Stan wojenny zastał ich we Francji gdzie Wildstein był między innymi redaktorem miesięcznika "Kontakt" i korespondentem Radia Wolna Europa.

[edytuj] Praca dziennikarska po 1989

Po powrocie z emigracji w 1989 został szefem publicznego Polskiego Radia Kraków. Na początku lat 90. współpracował z "Gazetą Wyborczą". W latach 1994-1996 był sekretarzem redakcji w "Życiu Warszawy", a następnie wraz z Tomaszem Wołkiem przeniósł się do dziennika "Życie", gdzie do roku 1997 był jego zastępcą. W połowie lat 90. pisywał felietony dla miesięcznika "Architektura-murator".

Współpracował z tygodnikiem "Wprost", był felietonistą miesięcznika "Nowe Państwo" i publicystą "Rzeczpospolitej", z której został zwolniony 31 stycznia 2005, po aferze związanej z tak zwaną listą Wildsteina^[1]. Chodziło o wyniesienie z Instytutu Pamięci Narodowej indeksu osobowego katalogu dotyczącego inwigilacji obywateli przez służby PRL-u i rozprowadzenie takiej listy. Sam Wildstein argumentował, że chciał w ten sposób przyczynić się do przyspieszenia lustracji w Polsce. Mimo iż lista znana była wcześniej wśród dziennikarzy, to jednak dopiero publikacja w "Gazecie Wyborczej" doprowadziła do rozgłosu wokół sprawy.

5 lutego 2005 Bronisław Wildstein oznajmił, że pozwie aktora Daniela Olbrychskiego, który w programie Tomasza Lisa "Co z tą Polską?" (Polsat) oskarżył go o donoszenie w latach 80. francuskim władzom na Mirosława Chojeckiego (chodziło o rzekome nielegalne zatrudnianie pracowników przez Chojeckiego), co Chojecki (przebywający w Szwajcarii) jeszcze w trakcie nagrywania programu telefonicznie zdementował (wg "Rzeczpospolitej").

Po zwolnieniu z "Rzeczpospolitej" pracował we "Wprost" i prowadził program "Bez autocenzury" w TV Puls.

Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Od kwietnia 2005 Członek Honorowy Stowarzyszenia KoLiber.

11 maja 2006 jednogłośnie wybrany przez Radę Nadzorczą na prezesa zarządu TVP (zastąpił Jana Dworaka). 23 września 2006 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 26 lutego 2007 został odwołany z funkcji Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A. Jego następcą został Andrzej Urbański.

2 maja 2007 w mediach pojawiły się informacje o powrocie Wildsteina do redakcji "Rzeczpospolitej", gdzie miałby pełnić rolę komentatora politycznego. Doniesienia te okazały się prawdziwe. Od 2008 roku ponownie w TVP gdzie jest autorem i prowadzącym program Cienie PRL-u.

[edytuj] Przyjaźń ze Stanisławem Pyjasem

Około roku 1976 został zatrzymany przez SB wraz ze swoimi bliskimi przyjaciółmi: Stanisławem Pyjasem i Lesławem Maleszką. Cała trójka była przesłuchiwana. Jednak tylko Maleszka, zdradził funkcjonariuszom Służby Bezpieczeństwa szczegóły swojej i kolegów działalności. Przyznał się im do tego po wyjściu na wolność. Nie powiedział jedynie, że został również tajnym współpracownikiem SB.

7 maja 1977 znaleziono ciało martwego Stanisława Pyjasa (został zabity przez Służbę Bezpieczeństwa). Jego śmierć miała miejsce przed Juwenaliami, jednak krakowskie środowisko studenckie nie zamierzało się bawić. Rozpoczęły się demonstracje i protesty. Studenci pełnili warty honorowe przy klepsydrach Pyjasa zagrożonych zerwaniem przez nieznanych sprawców. Wieczorem 15 maja 1977 (na zakończenie Czarnego Marszu, którego pomysłodawcą był Wildstein) pod Wawelem odczytano deklarację zawiązującą Studencki Komitet Solidarności w Krakowie.

Wildstein przez lata dążył do ujawnienia kulis śmierci Stanisława Pyjasa. Był m.in. konsultantem filmu Gry uliczne (reż. Krzysztof Krauze), który był oparty na wydarzeniach związanych ze śmiercią jego przyjaciela. Procesował się również z biegłym sądowym, profesorem Zdzisławem Markiem, który w 1977 wydał opinię, jakoby Pyjas zabił się spadając ze schodów. Wildstein nazwał go człowiekiem, który skrywa morderców. Proces przegrał.

W 2001 doprowadził do ujawnienia tajnego współpracownika SB o pseudonimie "Ketman". Okazał się nim pracujący już wtedy w "Gazecie Wyborczej" Lesław Maleszka, denuncjujący działania Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie.

[edytuj] Wolnomularstwo

Bronisław Wildstein był aktywnym wolnomularzem, związanym początkowo z paryską lożą "Kopernik", skupiającą osoby o polskich korzeniach w ramach Wielkiej Loży Narodowej Francji, a następnie z Warszawską lożą-matką "Kopernik" Wielkiej Loży Narodowej Polski oraz z Krakowską lożą "Przesąd Wyzwolony", której był Wielkim Mistrzem. Oprócz tego pełnił funkcję Wielkiego Dozorcy Wielkiej Loży Narodowej Polski^[2]. Sam zainteresowany twierdzi, że wycofał się z uczestnictwa w działalności w lożach masońskich.

[edytuj] Twórczość

1989 Jak woda (Oficyna Literacka)
1992 Brat (Oficyna Literacka, ISBN 83-85158-72-3)
1992 O zdradzie i śmierci (Oficyna Literacka, ISBN 83-7124-015-5)
2000 Dekomunizacja, której nie było (Ośrodek Myśli Politycznej, ISBN 83-7188-401-X)
2000 Profile wieku (Świat Książki, ISBN 83-7227-563-7)
2003 Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością (Arcana, ISBN 83-89243-60-1)
2004 Mistrz (Świat Książki, ISBN 83-7391-725-X)
2005 Długi cień PRL-u, czyli dekomunizacja której nie było (Arcana, ISBN 83-89243-42-3)
2008 Dolina nicości (Wydawnictwo M) ( premiera 30 maja)

[edytuj] Nagrody

1990 Nagroda Fundacji im. Kościelskich
2004 Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego – za tom opowiadań Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością
2005 Członek Honorowy Stowarzyszenia KoLiber

Przypisy

↑ knysz. "Bronisław Wildstein odchodzi z "Rzeczpospolitej"", www.gazeta.pl, 31.01.2005 [dostęp 09.02.2008] (pl).
↑ „Incontro" 1992, nr 3, s. 16; A. Kop." Ludwik Hass, "Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821-1999. Słownik biograficzny", Warszawa, 1999 s. 533-534