Charles Lennox, 3. książę Richmond

Z Wikipedii

Charles Lennox (22 lutego 1735 - 29 grudnia 1806 w Goodwood w Sussex), brytyjski arystokrata i polityk, syn Charlesa Lennoxa, 2. księcia Richmond i Lennox oraz lady Sarah Cadogan, córki Williama Cadogana, 1. hrabiego Cadogan.

Wykształcenie odebrał w Westminster School. W 1750 r., po śmierci swojego ojca, został księciem Richmond i Lennox i zasiadł w Izbie Lordów. Po zakończeniu nauki wstąpił do brytyjskiej amii i brał udzial w walkach wojny siedmioletniej. Odznaczył się zwłaszcza w bitwie pod Minden, stoczonej 1 kwietnia 1759 r. Został wtedy awansowany na stopień pułkownika.

1 kwietnia 1751 r. w Londynie, poślubił lady Mary Bruce (przed 1736 - 5 listopada 1796), córkę Charlesa Bruce'a, 4. hrabiego Elgin i lady Caroline Campbell, córki 4. księcia Argyll. Małżeństwo Charlesa i Mary nie doczekało się potomstwa.

Jego pierwszym urzędem była funkcja Lorda Bedchambera króla Jerzego III, którą objął w 1760 r., ale rychło zrezygnował z powodu swoich kłótni z królem. W 1763 r. Został Lordem Namiestnikiem Sussex. W 1765 r. Richmond został mianowany nadzwyczajnym ambasadorem Zjednoczonego Królestwa w Paryżu. Kiedy wyjeżdzał do Francji, wszystkie gazety donosiły, że książę przeszedł na katolicyzm i przemawiał we francuskim parlamencie. Tak naprawdę książę przebywał głównie w Aubigny, gdzie spędzał czas ze swoją francuską kochanką.

Na kontynencie przebywał przez rok. Po powrocie do Anglii objął stanowisko ministra ds. Terytoriów Południowych w rządzie lorda Rickinghama. Urząd ten sprawował kilka miesięcy i zrezygnował, gdy nowym premierem został lord Chatham.

W debatach dotyczących rewolucji amerykańskiej Richmond był jednym z czołowych polityków, popierających działania kolonistów. W swoim przemówieniu w 1775 r. stwierdził, że moralna racja w tym konflikcie leży po stronie kolonistów. W 1778 r. zainicjował debatę na temat wycofania brytyjskich wojsk z Ameryki Północnej. Podobnie sprzeciwiał się polityce władz brytyjskich wobec Irlandii, dążąc to tego, aby jej unia z Wielką Brytanią była "unią serc". W 1780 r. przedstawił w projekcie ustawy swoje propozycje reform parlamentarnych, postulując pełne prawo wyborcze dla mężczyzn, roczną kadencję Parlamentu i równe okręgi wyborcze. Projekt nie spotkał się z poparciem izb i nigdy nie wszedł w życie.

Richmond był również członkiem drugiego gabinetu Rockinghama, jako Generał Artylerii (w latach 1782-1783), i na tym stanowisku pozostał w rządzie Williama Pitta Młodszego (w latach 1784-1795). W tym czasie poglądy Richmonda stawały się coraz bardziej konserwatywne i zachowawcze, a on sam porzucił ideę reformy wyborczej, za został zaatakowany w Parlamencie przez lorda Lauderdale'a w 1792 r., co o mały włos nie doprowadziło do pojedynku między obydwoma politykami.

Dwa lata później nadszedł kres kariery Richmonda z powodu sprawy dwóch członków London Corresponding Society, Thomasa Hardy'ego i Johna Tooke'a, którzy zostali oskarżeni o zdradę stanu. Twierdzili oni, że Corresponding Society zostało powołane do realizowania propozycji Richmonda w projekcie ustawy z 1780 r. Wezwany na świadka książę został zmuszony do przyznania, że popierał takie metody. To zakończyło jego polityczną karierę. W 1795 r. został usunięty z gabinetu.

Po tym fakcie książę zrezygnował z aktywnego życia politycznego. W latach 1796-1800 tylko dwukrotnie pojawił się w Izbie Lordów. Czas spędzał w swojej rezydencji, planując budowę wokół niej toru wyścigowego. W 1801 r. został kawalerem Orderu Podwiązki. Był również członkiem Royal Society. 25 czerwca 1804 r. wygłosił swoje ostatnie przemówienie w Izbie Lordów.

Książę zmarł w 1806 r. nie pozostawiając po sobie potomka. Został pochowany w katedrze w Chichester. Wszystkie jego tytuły odziedziczył jego bratanek, Charles, późniejszy gubernator generalny Kanady. Na cześć 3. księcia nazwane zostały miasta Richmond i Lenox w Massachusetts.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Genealogics - Leo van de Pas
• Duke of Richmond @ Spartacus

Poprzednik Charles Lennox, 2. książę Richmond

Książę Richmond Książę Lennox 1750-1806

Następca Charles Lennox, 4. książę Richmond

Poprzednik Henry Seymour Conway

sekretarz stanu południowego departamentu 1766

Następca William Petty, 2. hrabia Shelburne

Poprzednik George Townshend, 4. wicehrabia Townshen

Generał Artylerii 1782-1783

Następca George Townshend, 4. wicehrabia Townshend

Poprzednik George Townshend, 4. wicehrabia Townshend

Generał Artylerii 1784-1795

Następca Charles Cornwallis, 1. markiz Cornwallis