Edykt nantejski
Z Wikipedii
Edykt nantejski - akt prawny wydany 13 kwietnia 1598 r. w Nantes, przez króla Francji Henryka IV Burbona.
Edykt nantejski przyczynił się do zakończenia trwających we Francji przez 30 lat wojen religijnych. Wprowadzał wolność wyznania i równouprawnienie protestantów wobec katolików. Mogli odtąd budować swe kościoły oraz szkoły, zamki, urzędy, szpitale czy uniwersytety. Hugenoci mieli swobodę kultu z wyłączeniem Paryża. Jako gwarancję bezpieczeństwa otrzymali 200 twierdz we Francji. Edykt zakończył wojny religijne na terenie Francji oraz uregulował sytuację hugenotów.
Edykt ten dawał hugenotom prawo do wolności politycznej oraz szereg twierdz, w tym La Rochelle, którą to odebrał (jako ostatnią) w 1628 Ludwik XIII i kardynał Armand Jean Richelieu po 18-miesięcznym oblężeniu.
We wrześniu 1685 Ludwik XIV, wnuk Henryka IV edyktem z Fontainebleau odwołał edykt nantejski. Organizacja kościelna protestantów i ich siła polityczna została złamana. Wydany przez Ludwika edykt stał się przyczyną masowej emigracji francuskich protestantów do Wielkiej Brytanii, Holandii i Prus.
Zobacz też: hugenoci, afera plakatów
