Erich Ollenhauer
Z Wikipedii
Erich Ollenhauer, (ur. 27 marca 1901 w Magdeburgu – zm. 14 grudnia 1963 w Bonn), niemiecki polityk Niemieckiej Partii Socjaldemokratycznej (SDP), jej przewodniczący w latach 1952-1963.
Wstąpił do SPD w roku 1920. Po zdobyciu władzy w Niemczech przez nazistów Adolfa Hitlera, uciekł on do Pragi. Potem przenosił się do innych państw europejskich, by wylądować ostatecznie w Londynie. W lutym 1946 roku powrócił do Niemiec. W wyniku wyborów do Bundestagu w 1949 roku, uzyskał on mandat deputowanego. Po niespodziewanej śmierci Kurta Schumachera w 1952 roku, Ollenhauer został wybrany nowym przywódcą partii. Był jej kandydatem na stanowisko kanclerza w wyborach parlamentarnych w 1953 i 1957 roku, jednak przegrał w Konradem Adenauerem. W 1961 roku nie uzyskał poparcia partii jako kandydat na kanclerza. Przegrał z burmistrzem Berlina Willym Brandtem.
[edytuj] Linki zewnętrzne
August Bebel/Paul Singer | August Bebel/Hugo Haase | Friedrich Ebert/Hugo Haase | Friedrich Ebert | Friedrich Ebert/Philipp Scheidemann | Otto Wels/Hermann Müller | Arthur Crispien/Otto Wels/Hermann Müller | Arthur Crispien/Otto Wels | Arthur Crispien/Otto Wels/Hans Vogel | Otto Wels/Hans Vogel | Hans Vogel | Kurt Schumacher | Erich Ollenhauer | Willy Brandt | Hans-Jochen Vogel | Björn Engholm | Johannes Rau | Rudolf Scharping | Oskar Lafontaine | Gerhard Schröder | Franz Müntefering | Matthias Platzeck | Kurt Beck
