Harvest (album)
Z Wikipedii
Harvest | ||
okładka albumu | ||
Album studyjny Neil Young | ||
Wydany | 25 lutego 1972 | |
Nagrywany | styczeń-wrzesień 1971 | |
Gatunek | rock, country rock, folk rock | |
Długość | 33:27 | |
Wytwórnia | Reprise | |
Producent | Elliot Mazer i Neil Young, Jack Nitzsche, Henry Lewy i Neil Young | |
Oceny | ||
Płyta po płycie | ||
Harvest (1972) |
Journey Through the Past |
Harvest - czwarty solowy album nagrany przez Neila Younga w okresie od stycznia do września 1971 i wydany przez firmę nagraniową Reprise w 1972 r.
Spis treści |
[edytuj] Historia i charakter albumu
Po rozwiązaniu się grupy Crosby, Stills, Nash and Young, Neil Young zebrał grupę słynnych studyjnych muzyków (zobacz: Area Code 615) i nazwał ją Stray Gators.
Po wydaniu w lutym 1972 r. album ten stał się najlepiej sprzedającą płytą długogrającą 1972 r. w USA i dotarł do 1 miejsca na liście najpopularniejszych albumów.
Ten niespodziewany sukces i nagła sława o mało nie przyczyniły się do porzucenia przez Younga zawodu muzyka.
Płyta ta była, jak zwykle w tym okresie, wyważoną mieszkanką rocka, country rocka i folk rocka. Nie zawahał się także przed umieszczeniem na albumie utworu o problemie uzależnienia od narkotyków. Artysta, który nigdy nie używał narkotyków, będzie już niedługo świadkiem śmierci dwóch jego przyjaciół, co zaoowocuje serią depresyjnych płyt.
[edytuj] Oceny i wpływy albumu
- W 1998 czytelnicy magazynu Q w czasie głosowania wybrali Harvest 64 największym albumem wszech czasów.
- W 2003 r. na liście 500 najważniejszych albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone znalazł się na miejscu 78.
- Zobacz:Lista 500 albumów
- W 1996, 2000 i 2005 r. czytelnicy pisma Chart Magazine umieścili album na 2 pozycji w kategorii najlepszych albumów kanadyjskich.
- Zajął pierwszą pozycję w książce Boba Mersereau z 2007 r. The Top 100 Canadian Albums.
[edytuj] Muzycy
- Stray Gators (1, 2, 4, 5, 6, 8, 10)
- Ben Keith - gitara steel
- Jack Nitzsche - pianino, gitara slide, aranżacja (3, 7)
- Tim Drummond - gitara basowa
- Kenny Buttrey - perkusja
- Inni muzycy
- John Harris - pianino (2)
- James Taylor - wokal towarzyszący (4, 6)
- Linda Ronstadt - wokal towarzyszący(4, 6)
- David Crosby - wokal towarzyszący (5, 8)
- Graham Nash - wokal towarzyszący (5, 10)
- Stephen Stills - wokal towarzyszący (8, 10)
- London Symphony Orchestra (dyr. David Meechan) (3, 7)
[edytuj] Spis utworów
- Tell Me Why [2:54]
- After the Gold Rush [3:45]
- Only Love Can Break Your Heart [3:05]
- Southern Man [5:41]
- Till the Morning Comes [1:17]
- Oh, Lonesome Me (Don Gibson) [3:47]
- Don't Let It Bring You Down [2:56]
- Birds [2:34]
- When You Dance You Can Really Love [3:44]
- I Believe in You [2:24]
- Cripple Creek Ferry [1:34]
[edytuj] Opis płyty
- Producent - Elliot Mazer i Neil Young (1, 2, 4, 5, 6, 8, 10); Jack Nitzsche (3, 7); Henry Lewy i Neil Young (9)
- Data nagrania - styczeń-wrzesień 1972
- Miejsce nagrania - Quadrafonic Sound Studios, Nashville, Tennessee; Broken Arrow Studio No. 2 w Kalifornii; Barking Town Hall w Londynie, Anglia; Royce Hall na UCLA w Kalifornii - nagranie koncertowe (9)
- Długość - 33 min. 27 sek
- Projekt - Tom Wilkes dla Camouflage Productions.
- Zdjęcia - Joel Bernstein
- Firma nagraniowa - Reprise
- Numer katalogowy - 2277-2
[edytuj] Listy przebojów
[edytuj] Album
Rok | Lista | Pozycja |
---|---|---|
1972 | Billboard. Albumy popowe | 1 |
[edytuj] Single
Rok | Singel | Lista | Pozycja |
---|---|---|---|
1972 | "Old Man" | Billboard. Single popowe | 31 |
Rok | Singel | Lista | Pozycja |
---|---|---|---|
1972 | "Heart of Gold" | Billboard. Single popowe | 1 |