Ion Antonescu

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Ion Antonescu - ur. 15 czerwca 1882 w Pitesti, zm. 1 czerwca 1946 r. w Jilavie, rumuński polityk, marszałek.

Brał udział w I wojnie światowej jako oficer Armii Rumuńskiej. 1918-1919 brał udział w stłumieniu rebelli chłopskiej w rej. Gałacza oraz walce z samozwańczą Węgierską Republiką Rad. Od 1933 szef Sztabu Generalnego i od 1934 zarazem Minister Obrony Rumunii. Został zdymisjonowany i aresztowany. Jednak w rok po tym zdarzeniu na skutek nacisków wywieranych na króla przez środowisko wojskowe został w 1938 mianowany ministrem wojny Rumunii. Powołany w 1940 r. przez króla Karola II na stanowisko premiera objął 4 września faktyczną władzę dyktatorską, którą sprawował przy pomocy faszystowskiej Żelaznej Gwardii. Dwa dni po objęciu władzy oświadczył, że Rumunia jest gotowa czynnie współpracować z Niemcami. 5 września 1940 ogłosił siebie "conducatorem" i pozwolił III Rzeszy na wprowadzenie wojsk do Rumunii.Kilka dni później jak został premierem król Karol II abdykował na rzecz swojego syna Michała I.

23 listopada 1940 r. podpisał układ o przyłączeniu Rumunii do Paktu Trzech. W czerwcu roku 1941 podczas spotkania z Adolfem Hitlerem powiedział, że Armia Rumuńska jest gotowa wziąć udział w walkach na froncie wschodnim. Liczył, że dzięki obecności w obozie zwycięzców (jakimi miały być państwa Osi) Rumunia odzyska Besarabię i Bukowinę które utraciła na rzecz Związku Sowieckiego.

Wypełniając swe zobowiązania w sojuszu z Niemcami rozpoczął w 1941 r. wojna z ZSRR. Podczas jego rządów tysiące Żydów z Besarabii i Bukowiny zostało deportowanych do Transnistrii, gdzie urządzono obozy śmierci. Większość Żydów, którzy znaleźli się w tych obozach, nie przeżyło wojny.

Gdy 12 kwietnia 1944 dotarła do niego propozycja sowiecka dotycząca zaprzestania działań wojennych, Antonescu pozostawił ją bez odpowiedzi.

Po wkroczeniu do Rumunii Armii Czerwonej i klęsce rumuńskiej 4 Armii, 23 sierpnia 1944 król Michał I próbował przekonać Antonescu do ogłoszenia zawieszenia broni. Gdy dyktator odmówił, został aresztowany i uwięziony (w schowku na znaczki!), a świeżo sformowany przez króla rząd wydał rozkaz przerwania walk z Armią Czerwoną. Na żądanie Stalina niedawny conducator został przekazany Sowietom i 3 września przewieziony do Moskwy. Jego proces rozpoczął się jednak w Bukareszcie 6 maja 1946. Został skazany na karę śmierci i rozstrzelany. Po tym jak pierwsza salwa plutonu egzekucyjnego była niecelna miał krzyknąć: "Strzelajcie, kanalie, bo jeszcze nie umarłem!".^{[potrzebne źródło]}Wyrok wykonano 1 czerwca 1946r.

Odznaczony był m.in. niemieckim Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego (6. 8. 1941).