Jakub Burbon

Z Wikipedii

Henryk VI Burbon
Legitymistyczny pretendent do tronu Francji
Okres urzędowania	od 28 lutego 1941 do 20 marca 1975
Poprzednik	Alfons I Burbon
Następca	Alfons II Burbon
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie
Urodzony	23 czerwca 1908 Segowia
Zmarł	20 marca 1975 Sankt Gallen
Ojciec	Alfons XIII Hiszpański
Matka	Wiktoria Eugenia Battenberg
Żona	Emmanuelle de Dampierre Karolina Tiedemann
Dzieci	Alfons (II) Burbon Gonzalo Burbon

Jaime Leopoldo Isabelino Enrique de Borbón y Battenberg, książę Segowii i Andegawenii (ur. 23 czerwca 1908 w Segowii, zm. 20 marca 1975 w Sankt Gallen), legitymistyczny pretendent do tronu Francji. Był drugim synem króla Hiszpanii Alfonsa XIII i Wiktorii Eugenii Battenberg, córki księcia Henryka Battenberga. Jego najstarszy brat Alfons, chory na hemofilię, zrzekł się praw do korony hiszpańskiej, aby ożenić się z osobą niższego stanu.

Urodził się w królewskim pałacu Granja de San Ildefonso w Segowii. W dzieciństwie przeszedł operację wyrostka sutkowatego, wskutek której stał się głuchoniemy. Później nauczył się jednak czytać z ruchu warg swoich rozmówców i w ten sposób nauczył się hiszpańskiego, francuskiego i angielskiego i włoskiego. Na skutek swojego upośledzenia 21 czerwca 1933 r. zrzekł się praw do tronu hiszpańskiego na rzecz swojego młodszego brata Jana w imieniu swoim i swojego potomstwa. Dwa lata później z okazji ślubu Jakub uzasadnił swoją decyzję na piśmie: Aby zapobiec przyszłym dyskusjom, gdy podejmowałem decyzję zawarcia związku małżeńskiego, wybrałem żonę spoza grona rodzin królewskich, co jest warunkiem koniecznym w świetle odwiecznych praw naszej ojczyzny i dynastii, aby nasi potomkowie nie mogli próbować dochodzić jakichkolwiek praw.

4 marca 1935 r. w Rzymie ożenił się z Emmanuelle de Dampierre (ur. 8 listopada 1913), córką francuskiego arystokraty, Rogera de Dampierre, 2. księcia San Lorenzo, i włoskiej księżniczki Donny Vittorii Ruspoli. Jakub i Emmanuele mieli razem dwóch synów:

Alfons Marceli Manuel Wiktor Maria de Borbón y de Dampierre (20 kwietnia 1936 – 30 stycznia 1989), książę Kadyksu i Andegawenii, legitymistyczny pretendent do tronu Francji
Gonzalo Wiktor Alfons Józef Bonifacy Antoni Maria de Todos los Santos de Borbón y de Dampierre (5 czerwca 1937 - 27 maja 2000), książę Akwitanii

Z okazji małżeństwa Jakub otrzymał od ojca tytuł księcia Segowii. Małżeństwo księcia nie było jednak udane. Opowiadano wówczas straszne historie o podróży poślubnej nowożeńców. Apetyty seksualne don Jaima miały tak przestraszyć świeżo upieczoną małżonkę, że zamknęła się w swoich apartamentach i wzywała pomocy przez telefon^[1]. Po narodzinach dwóch synów para faktycznie żyła w separacji, ale małżonkowie mieszkali w jednym domu i księżna Segowii opuściła go dopiero w 1946 r. Rok później Jakub uzyskał rozwód w Bukareszcie, nie uznany w Hiszpanii i przez francuskich legitymistów.

Po śmierci ojca w 1941 r. Jakub został legitymistycznym pretendentem do tronu Francji pod imieniem Henryka VI. 28 marca 1946 r. przyjął tytuł księcia Andegawenii. 3 sierpnia 1949 r. w Innsbrucku poślubił Karolinę Ludwikę Augustę Tiedemann (2 stycznia 1919 - 3 lipca 1979), córkę Ottona Tiedemanna. Małżeństwo do nie zostało uznane w Kościół, Hiszpanię i legitymistów. Pozostało ono bezdzietne.

6 grudnia 1949 r. Jakub wycofał swoją rezygnację z praw do hiszpańskiego tronu. Został on uznany przez niewielki odłam karlistów jako król Jakub IV. 3 maja 1964 r. przyjął tytuł księcia Madrytu. Dopiero 19 lipca 1969 r., na prośbę swojego syna, ponownie zrezygnował z pretensji do hiszpańskiego tronu na rzecz swojego bratanka Jana Karola.

Ostatnie lata życia Jakuba upłynęły na sporach z rodziną. Książę roztrwonił spadek po swoim ojcu i musiał opuścić rezydencję Rueil-Malmaison. W 1960 r. jego synowie złożyli pozew do francuskiego sądu o rozciągnięcie nad nim kurateli, utrzymując, że utracił rozum i oskarżając go o roztrwonienie majątku. W 1962 r. sąd oddalił pozew i uznał Jakuba całkowicie odpowiedzialnym za swoje czyny.

Książę Segowii i Andegawenii zmarł w 1975 w wieku 67 lat w szpitalu w Sankt Gallen w Szwajcarii wskutek urazu czaszki jakiego doznał podczas kłótni z żoną^[2]. Został pochowany w Eskurialu.