Kościół św. Antoniego z Padwy we Wrocławiu
Z Wikipedii
Kościół św. Antoniego z Padwy (od lat powojennych używany przez parafię pod wezwaniem św. Mikołaja) przy ulicy św. Antoniego 30 we Wrocławiu - zbudowany w latach 1685-92 pod kierunkiem arch. Mateusza Bienera wg projektu nieznanego architekta włoskiego barokowy kościół przy ówczesnym klasztorze zakonu franciszkanów reformatów, postawionym tu nieco wcześniej (w latach 1679-1681 i dokończonym w 1694). W sto lat później, w 1792, franciszkanie zmuszeni byli odstąpić swój klasztor elżbietankom, które pozostawały tu aż do roku 1945. Wtedy przejęli go salezjanie, a w 1953 oni z kolei zmuszeni zostali oddać klasztor na potrzeby domu studenckiego wrocławskiego Uniwersytetu. Później przejęli go paulini.
Kościół, wciśnięty w ciąg kamienic i przez to trudny do dostrzeżenia, ma szerokość ok. 18 metrów, długość 30, a wysokość sklepienia 17. Kwadratowa w rzucie wieża nie jest wysoka, a ponieważ znajduje się w głębi, przy chórze, to trudno ją dostrzec z ulicy. Nad portalem znajduje się figura patrona kościoła, św. Antoniego z Padwy (od jego imienia wzięła w 1718 nazwę cała ulica, przedtem nazywana Hundstrasse – "Psia"), natomiast obecnie patronem parafii (rzymskokatolickiej) tego kościoła jest św. Mikołaj.
Parafia św. Mikołaja i oo. Paulini od lat osiemdziesiątych udostępniają pomieszczenia na aptekę, działającą na zasadzie wolontariatu i dystrybuującą pochodzące z zagranicznych darów leki pomiędzy osoby potrzebujące, a także salę na mityngi grup osób uzależnionych.
Okolicę, w której znajduje się kościół, nazywa się ostatnio Dzielnicą Czterech Światyń, gdyż w pobliżu znajdują się ponadto ewangelicki kościół dworski, Synagoga Pod Białym Bocianem oraz prawosławna cerkiew św. Barbary.
