Kurion
Z Wikipedii
Kurion (starogr. / katharewusa Κούριον, nowogr. Κούριο, łac. Curium) - kompleks archeologiczny w południowej części Cypru, w pobliżu miejscowości Episkopi na zachód od Limassolu. W jego skład wchodzą dwa stanowiska archeologiczne - pozostałości starożytnego miasta Kurion oraz oddalone o dwa kilometry na zachód sanktuarium Apollina.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Tereny wokół stanowiska archeologicznego zamieszkane były już prawdopodobnie od neolitu, jednak resztki najstarszych odnalezionych tu budowli datowane są dopiero na okres między XIV a XII wiekiem p.n.e. W okresie powstań przeciw władzy Persów w IV wieku p.n.e. Kurion opowiedział się po stronie perskiego imperium i wraz z pobliskim Amathus przyczynił się do klęski powstańców. Za czasów Aleksandra Wielkiego miasto opowiadziało się jednak za przyłączeniem do Macedonii.
Największy rozkwit miasta przypadł na czasy Imperium Rzymskiego oraz początek władzy Bizancjum. Większość mieszkańców Kurionu stanowili wówczas chrześcijanie, a miasto było siedzibą biskupsta (od III wieku n.e.). Kres prospericie położyło jednak potężne trzęsienie ziemi w 365 roku n.e., po którym miasto nigdy całkowicie się nie podniosło, a biskupstwo przeniesiono do pobliskiego Episkopi. Ostatni mieszkańcy opuścili Kurion w VII wieku po najeździe Arabów.
[edytuj] Stanowisko archeologiczne
[edytuj] Starożytne miasto
Pozostałości starożytnego miasta wyraźnie dzielą się na dwie części - wschodnią i zachodnią. W części wschodniej zlokalizowana jest większość wykopalisk z czasów rzymskich i greckich. Do naszych czasów zachowały się m. in. resztki teatru w stylu hellenistycznym (przebudowany w II w. n.e. z wcześniejszego teatru), a także pozostałości stadionu (II do V w. n.e.) i łaźni rzymskich. Odkryto tu także liczne mozaiki, z których wiele przedstawia motywy typowe dla wczesnego chrześcijaństwa.
W części zachodniej dominują pozostałości budowli wczesnochrześcijańskich, m. in. bazyliki z V wieku p.n.e. i nieco późniejszego baptysterium. W pobliżu baptysterium znajdują się także resztki późnorzymskiego "Domu Gladiatorów" z mozaiką z motywem walczących gladiatorów. Wśród innych mozaik wyróżnia się także "mozaika Achillesa" z IV w. n.e. ze sceną mitologiczną, w której Odyseusz rozpoznaje Achillesa przebranego za służącą, gdy ten - zwiedziony jego podstępem - chwyta za broń, zapomniawszy o przebraniu.
Na terenie wykopalisk odkryto także pozostałości nimfeum oraz rzymskiej agory.
[edytuj] Sanktuarium Apollina Hylatesa
Oddalone o dwa kilometry od starożytnego miasta ruiny sanktuarium greckiego boga Apollina Hylatesa (opiekuna lasów) pochodzą z wczesnego okresu rzymskiego. Sam kult Apollina sięga jednak w tym miejscu czasów znacznie wcześniejszych, bo aż VIII wieku p.n.e. Świątynia uległa poważnym zniszczeniom w czasie trzęsienia ziemi w 365 roku, została jednak częściowo zrekonstruowana. W pobliżu świątyni zachowały się także resztki domu kapłanów, a także stadionu i bazyliki z VI wieku.
[edytuj] Bibliografia
- Dubin, Marc, Cypr, seria: Praktyczny Przewodnik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2000, str. 127-131, ISBN 83-87696-94-3
- Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 271-272
