Lacjum

Z Wikipedii

Lacjum

Flaga regionu
Podstawowe dane:
Stolica:	Rzym
Powierzchnia:	17 203 km²
Ludność:	5 269 972
Gęstość zalud.:	306 os./km²
Dane administracyjne:
Prowincje:	5 Rzym Latina Viterbo Frosinone Rieti
Gminy:	378

Położenie regionu

Lacjum (wł. Lazio) – to region administracyjny w centralnych Włoszech, o powierzchni 17 203 km²; 5,2 mln mieszkańców ze stolicą w Rzymie (2,5 mln mieszkańców). Gęstość zaludnienia 302 os./km².

Największe miasta: Viterbo, Civitavecchia, Rieti, Frosinone, Latina, Velletri
Najwyższe wzniesienie: Terminillo (2216 m)
Najdłuższe rzeki: Tyber, Garigliano

Lacjum (łac. Latium) to także kraina historyczna w antycznej Italii znajdująca się w środkowej części Półwyspu Apenińskiego nad Tybrem. Położona między Apeninami a Morzem Tyrreńskim. Z tą krainą graniczyły:

Etruria (obecnie Toskania)
Kampania
Samnium, górski region zamieszkany przez Samnitów
od wschodu kraje Ekwów i Sabinów

Lacjum jest uważane za kolebkę państwa rzymskiego. Głównym miastem tego regionu stał się z czasem (najpóźniej w V w. p.n.e.) Rzym, z portem w Ostii, u ujścia Tybru.

Północną część, w której leży Rzym, zamieszkiwali Latynowie, od których nazwę wzięła cała kraina, a także język którym się posługiwano (łacina). Latynowie początkowo znajdowali się pod hegemonią Etrusków. Południową część zamieszkiwali Wolskowie i kilka mniejszych plemion.

[edytuj] Prowincje

W skład regionu wchodzi 5 prowincji:

Prowincje

Rzym

Monte Cassino

[edytuj] Historia

W tradycji pierwszym królem Lacjum był na przełomie XIV i XIII w. p.n.e. Sterces, którego stolica znajdowała się w Laurentum. Za trzeciego z kolei jego następcy - Latynusa przybył do Lacjum bohater spod Troi Eneasz (pocz. XII w. p.n.e.)., którego syn Askaniusz Juliusz, założył nową dynastię królewską w mieście Alba Longa. Członkowie tej dynastii nosili nazwisko (łac. nomen gentilicium - nazwisko rodowe) Sylwiusz (łac. Silvius). Alba Longa była przez długi okres czasu stolicą Związku Latyńskiego, złożonego z 30 miast, w tym także z Rzymu. Ok. r. 660 p.n.e. król Alba Longa utracił przewodnictwo w Związku na rzecz króla Rzymu Tullusa Hostyliusza. W r. 508 p.n.e. Latynowie wzniecili powstanie przeciw supremacji republikańskiego już Rzymu, czego skutkiem był traktat rzymsko-latyński z r. 493, zrównujący prawnie wszyskie miasta latyńskie z Rzymem. W r. 338 p.n.e., po zwycięskiej wojnie z Latynami, Rzymianie rozwiązali Związek Latyński inkorporując jednocześnie Lacjum do Republiki Rzymskiej. Od tego czasu Lacjum znajdowało się we władaniu metropolii, która w następnych stuleciach przygotowywała się do objęcia panowania nad znaczną częścią Starego Świata. Pierwszy krok na tej długiej drodze uczynili Rzymianie w Lacjum. Później legioniści pokonali Etrusków. W 396 p.n.e. Rzymianie zdobyli najbliższe im miasto etruskie, Weje, a niespełna sto lat później Vulci – ostatnią twierdzę tego potężnego niegdyś ludu.

W średniowieczu Lacjum przeżywało ponownie okres rozwoju. Region przeszedł w posiadanie papieży, którzy pragnęli zapewnić swej władzy podstawę terytorialną. Założone w 756 r. Państwo Kościelne przetrwało do 1870 r., kiedy zostało przyłączone do Włoch, a w posiadaniu Kurii Rzymskiej pozostał jedynie Watykan. Od tego czasu Lacjum jest tylko jednym z wielu regionów Włoch.

[edytuj] Gospodarka

rolnictwo: uprawa warzyw, winorośli, owoców, oliwek, tytoniu; hodowla bydła i owiec
przemysł: chemiczny (gumowy), lekki (włókienniczy), paliwowo-energetyczny (rafineryjny), mineralny (ceramiczny)
rozwinięta turystyka