Muyǒm
Z Wikipedii
Nanghye Muyǒm (ur. 799, zm. 888) - koreański mistrz sǒn, założyciel jednej z dziewięciu górskich szkół sǒn.
Pochodził z arystokratycznej rodziny Kim; był ósmym pokoleniem od swojego przodka, króla Silli. Jego dziadek był premierem Silli, tak jak jego pradziadek i prapradziadek.
Urodził się w Kyongju, które było stolicą królestwa. Mistyczne sny jego matki spowodowały, iż został przeznaczony do klasztoru buddyjskiego. Mnisią karierę rozpoczął z wieku 12 lat i przebywał w klasztorze Osǒk[1] w górach Sorak. Jego nauczycielem był Pǒpsǒng. Później studiował nauki szkoły hwaǒm u nauczyciela Sǒkchinga na górze Pusǒk.
W 821 r. udał się do Chin, gdzie został uczniem mistrza chan szkoły hongzhou Mayu Baoche. Spotykał się także z innymi mistrzami chan, m.in. z Yangshanem Huijim. Po ponadwudziestoletnim pobycie w Chinach, Muyǒm w 845 r. powrócił do kraju. W 847 r. wybudował na górze Sǒngju klasztor Sǒngju[2] (dziś nieistniejący) i założył szkołę sǒn sǒngju-san.
Prowadził, jak wszyscy pierwsi koreańscy mistrzowie sǒn, walki Dharmy z przedstawicielami dawnych scholastycznych czy też doktrynalnych szkół buddyzmu koreańskiego. Uważał, że doktryna (poziom mowy) jest jedynie dogodnym środkiem dostosowanym do zdolności, zazwyczaj niskich, ludzi. Tak naprawdę tylko bezpośredni przekaz umysłu patriarchów sǒn (poziom bezsłowny) jest jedynie właściwym sposobem. Nawet najlepsze słowa utrzymują ślady dualistycznego myślenia i są oczywiście nieczyste. W szczególnym przekazie sǒn, który nie jest zależny nawet od najlepszych słów, nie ma śladów ani czystości, ani nieczystości. Dlatego nauka sǒn jest tak całkowicie różna od innych. Nauki scholastyczne są prowizorycznym, tymczasowym objaśnieniem prawdy, sǒn jest prawdą samą w sobie.
Jego słowa o tym, że ponieważ nie ma słów czy mowy w sǒnie, nie ma w nim nauczycieli i uczniów były dla reszty buddyjskiego świata w Korei, przywiązanego do rytuałów i zewnętrznych form, radykalnym wyzwaniem; prowadziły także do ciągłych doktrynalnych debat.
Miał także bardzo negatywne, antagonistyczne nastawienie do dworu królewskiego; natomiast utrzymywał bliskie kontakty z przywódcami lokalnych rodów i klanów. Mimo jego nastawienia antydworskiego, kiedy otrzymał zaproszenie od króla Kyǒngmuna, powiedział Jeśli Droga ma być propagowana, nie powinno się tracić okazji. Pamiętając o właściwych działaniach [Śakjamuniego] nie mogę tam nie pójść.[3] Wykorzystując więc nadarzające się okazje został nauczycielm dwu koreańskich władców: Kyǒngmuna (pan. 861-875) i Hǒnganga (pan. 875-886).
Miał 2000 uczniów. Otrzymał honorowy tytuł Narodowego Nauczyciela (kor. Kuksa). Po śmierci obarzono go tytułem Taesa Taenanhye (Wielki Mistrz Wielkiej Jasnej Mądrości). Pagoda, w której pochowano jego śarira po kremacji otrzymała nazwę Halo Białego Księżyca.
[edytuj] Linia przekazu Dharmy
Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
-
- 34/7. Nanyue Huairang (677-744)
Zobacz:
Bibliografia:
- Assimilation of Buddhism in Korea. Ed. by Lewis R. Lancaster and C.S. Yu
- My Soeng Sunim. Thousand Peaks.
Przypisy
- ↑ Obecnie klasztor Pusǒk.
- ↑ Właściwie odbudował klasztor Chohap. Król Munsǒng zmienił potem jego nazw na Sǒngju.
- ↑ Muyǒm nawiązuje tu do Renwang jing czyli Sutry Dobroczynnego Króla (pełny tytuł: Renwang banre boluomi jing. Tłum. Kumaradżiwa T. 245, K 19), w której Budda daje królowi obowiązek propagowania Dharmy.
