Nauka języków obcych

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: brak wyraźnej definicji, prawdopodobnie nadaje się do SdU. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Komunikacja w kontaktach między osobami posługującymi się różnymi językami spowodowała konieczność szerokiego wprowadzania nauki języków obcych.

W Europie każde dziecko jest uczone przynajmniej jednego, a zwykle dwóch lub więcej języków obcych. W krajach wielojęzycznych, takich jak np. Szwajcaria znajomość języków obcych (o ile można nazwać język sąsiedniego miasteczka czy sąsiada z naprzeciwka "obcym") jest na bardzo wysokim poziomie. Dla odmiany na obszarach jednojęzykowych takich jak np. Stany Zjednoczone, znajomość innych języków jest słabsza.

Osoby posługujące się różnymi językami mogą posługiwać się we wzajemnej komunikacji językiem jednej z nich, językiem trzecim (np. Polak ze Szwedem raczej będą rozmawiać po angielsku niż po polsku czy szwedzku) lub też językiem sztucznym takim jak esperanto. Ta ostatnia możliwość, pomimo wielu zalet, nie zyskała szerokiej popularności.

Ponieważ nauka języka jest umiejętnością praktyczną, a szkoły nie-językowe nie gwarantują równego poziomu absolwentów pod tym względem, popularne są wydawane przez uczelnie i inne instytuty certyfikaty językowe zaświadczające o znajomości języka na danych poziomie.

Zobacz: język ojczysty, dwujęzyczność, poliglotyzm.