Pole Higgsa
Z Wikipedii
Pole Higgsa to skalarne pole postulowane w 1964 roku przez Petera Higgsa mające na celu uzupełnienie Modelu Standardowego. Dynamicznia zmiana tego pola związana może być ze zmienną energią próżni. Higgs zakładał, że próżnia nie jest pusta, ale wypełnia ją postulowane przez niego pole. Zgodnie z Modelem Standardowym cząstki elementarne uzyskują masę poprzez oddziaływanie z polem, które wypełnia całą przestrzeń. Oddziaływanie z polem Higgsa nadaje cząstce masę niezależnie od położenia i kierunku ruchu. Istnieje ogólna zasada, że im silniejsze jest oddziaływanie z polem, tym większą masę uzyskuje cząstka. Masa, którą cząstki otrzymują poprzez oddziaływanie z polem Higgsa jest masą spoczynkową. Cząstka Higgsa przenosi oddziaływanie z polem, a to oznacza, że jest kwantem tego pola. Mechanizm Higgsa oparty jest o spontaniczne łamanie symetrii i rozwiązuje problem umasowienia bozonów pośredniczących.
Bazująca na koncepcji pola, hipoteza Higgsa zakłada, że masa nabywana jest przez oddziaływanie z otoczeniem i nie jest fundamentalną własnością cząstek materii. Oznacza to, że wszystkie cząstki są podporządkowane zadowalającej symetrii chiralnej, w której spiny cząstek są niezmiennie związane z ich kierunkiem ruchu.
Dotychczas nie poznano reguł rządzących wzrostem masy cząstek. Nadawane przez mechanizm Higgsa masy nie tworzą wyraźniego porządku i zawierają się w przedziałach 0,0005 GeV (elektron) - 91 GeV (kwark). Koncepcja zakładana przez Higgsa została z powodzeniem zastosowana przy opisywaniu teorii oddziaływania elektrosłabego. Zakłada się, że w stanie jedności istnieją cztery pozbawione masy cząstki – W+, W-, Z0 i foton – które przenoszą oddziaływanie elektrosłabe. Zaproponowana przez Higgsa idea pozwalała na ukrycie jedności oddziaływania elektromagnetycznego i słabego.
Doświadczalnie, na razie, nie potwierdzono istnienia cząstki Higgsa.
