Polska strefa w Iraku
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł dotyczy niedawnego lub trwającego wydarzenia. Informacje w nim zamieszczone mogą się zmienić. |
Polska strefa w Iraku - powołana w 2003 r., kiedy podzielono Irak na cztery strefy stabilizacyjne: północną oraz środkową pod nadzorem USA, środkowo-południową pod nadzorem Polski i południową pod nadzorem Wielkiej Brytanii. Strefa środkowo-południowa (początkowo zwana górno-południową), obejmująca prowincje Nadżaf, Al-Kadisijja, Karbala, Babil oraz Wasit, o łącznej powierzchni 65 632 km², liczyła 4 955 tys. mieszkańców. Główne miasta polskiej strefy to Karbala, Al Hilla, Al Kut, Diwanija. Polski kontyngent wojskowy wystawił już dziewięć zmian. Obecnie jego głównym zadaniem jest szkolenie wojsk irackich.
W strefie oprócz Polaków stacjonują także inne wojska, m.in. łotewskie, rumuńskie. Wcześniej stacjonowały w niej także wojska ukraińskie i słowackie, które z różnych przyczyn wycofały się z udziału w misji wojskowej w Iraku. W momencie tworzenia strefy duży udział mieli również Hiszpanie. Kiedy na skutek zamachu bombowego w Madrycie z 11 marca 2004 w kraju tym władzę objęła po wyborach lewicowa opozycja, żołnierze hiszpańscy zostali ewakuowani.
Siedzibą dowództwa strefy był obóz Babilon (Camp Babylon), gdzie stacjonowało najwięcej żołnierzy koalicji, następnie obóz Echo (Camp Echo), w Diwanii w prowincji Qadisiyah. W bazie Camp Charlie (Al-hillah) znajdował się komponent logistyczny NSE (National Support Element), którzy stanowili żołnierze z 10 Opolskiej Brygady Logistycznej (10 BLog). W grudniu 2004 roku NSE zostało przeniesione do obozu Echo w Diwanii.
W kwietniu 2004, wobec nasilenia walk w części polskiej strefy, przekazano pod administrację amerykańską prowincję Nadżaf, co spowodowało redukcję strefy środkowo-południowej do 28 655 km², a jej liczbę ludności do 3 089 tys. Zlikwidowano też obóz w ruinach Babilonu, przywracając mu należną rangę rezerwatu kultury materialnej, a siedzibę władz strefy przeniesiono do Al Hilli.
Od stycznia 2004 r. w Camp Babylon rozpoczęła działalność wieloosobowa Narodowa Komórka Wywiadowcza (National Intelligence Cell, NIC), której trzon stanowili oficerowie WSI.
Na początku lutego 2005 r. polski kontyngent zmalał do 900 żołnierzy i planowane jest jego całkowite wycofanie do października 2008 r. Kompetencje WP w tym terenie do tego czasu ma przejąć armia iracka.
Spis treści |
[edytuj] Dowódcy i skład
| Zmiana | Dowódca | Jednostki | Liczebność | Początek | Koniec |
|---|---|---|---|---|---|
| I | gen. Andrzej Tyszkiewicz | 12 DZ | 2500 | 17 maja 2003 | 11 stycznia 2004 |
| II | gen. Mieczysław Bieniek | 11 DKPanc. | 2500 | 11 stycznia 2004 | 18 lipca 2004 |
| III | gen. Andrzej Ekiert | 16 DZ | 2400 | 18 lipca 2004 | 7 lutego 2005 |
| IV | gen. Waldemar Skrzypczak | 11 DKPanc. | 1500 | 7 lutego 2005 | 26 lipca 2005 |
| V | gen. Piotr Czerwiński | 1 DZ | 1500 | 26 lipca 2005 | 6 lutego 2006 |
| VI | gen. Edward Gruszka | 12 DZ | 900 | 6 lutego 2006 | 18 lipca 2006 |
| VII | gen. Bronisław Kwiatkowski | 16 DZ | 900 | 18 lipca 2006 | 24 stycznia 2007 |
| VIII | gen. Paweł Lamla | 11 DKPanc. | 900 | 24 stycznia 2007 | 25 lipca 2007 |
| IX | gen. Tadeusz Buk | 1 DZ | 900 | 25 lipca 2007 | 30 stycznia 2008 |
| X | gen. Andrzej Malinowski | 12 DZ | 900 | 30 stycznia 2008 | 31 października 2008 |
[edytuj] Ofiary
W Iraku zginęli (chronologicznie):
- Hieronim Kupczyk - 6 listopada 2003 pierwsza ofiara śmiertelna; zabity podczas ataku na polski konwój koło al-Mussabiyah.
- Gerard Wasielewski - 22 grudnia 2003 w wypadku nieumyślnego postrzelenia przez kolegę w Karbali.
- Waldemar Milewicz - 7 maja 2004 w ataku na samochód polskiej ekipy dziennikarzy jadącej z Bagdadu do Karbali i Nadżafu.
- Sławomir Stróżak - 8 maja 2004 w wyniku wybuchu koło Karbali.
- Marek Krajewski - 8 maja 2004 w wypadku samochodowym koło Karbali.
- Krzysztof Kaśkoś - 5 czerwca 2004 w ataku na konwój firmy Blackwater.
- Artur Żukowski - 5 czerwca 2004 w ataku na konwój firmy Blackwater.
- Tomasz Krygiel - 8 czerwca 2004 w ataku moździerzowym na stos ładunków. artyleryjskich przygotowywanych do wysadzenia, w Suwariyah.
- Andrzej Zielke - 8 czerwca 2004 w ataku moździerzowym na stos ładunków artyleryjskich przygotowywanych do wysadzenia, w Suwariyah.
- Marcin Rutkowski - 29 lipca 2004 w wyniku ataku bombowego na konwój pomiędzy Bagdadem a al-Hillą.
- Sylwester Kutrzyk - 19 sierpnia 2004 w wypadku samochodowym spowodowanym ostrzałem w al-Hilli.
- Grzegorz Rusinek - 19 sierpnia 2004 w wypadku samochodowym spowodowanym ostrzałem w al-Hilli.
- Krystian Andrzejczak - 21 sierpnia 2004 podczas ataku bombowego na konwój koło Al-Hilla.
- Piotr Mazurek - 12 września 2004 w wyniku ostrzału z granatników w al-Hillah.
- Grzegorz Nosek - 12 września 2004 w wyniku ostrzału z granatników w al-Hillah.
- Daniel Różyński - 12 września 2004 w wyniku ostrzału z granatników w al-Hillah.
- Paweł Jelonek - 15 grudnia 2004 w wypadku śmigłowca Sokół.
- Jacek Kostecki - 15 grudnia 2004 w wypadku śmigłowca Sokół.
- Karol Szlązak - 15 grudnia 2004 w wypadku śmigłowca Sokół.
- Roman Goralczyk - 25 lutego 2005 w wypadku samochodowym koło Diwanii
- Tomasz Murkowski - 10 listopada 2006 w wyniku wybuchu miny.
- Piotr Nita - 7 lutego 2007 do ataku doszło ok. 21 km na północ od miasta.Diwanija w prowincji Al Kadisija, w której położona jest baza wojskowa Echo. Eksplozja zniszczyła jeden pojazd Hummer.
- Tomasz Jura - 20 kwietnia 2007 w wyniku eksplozji ładunku wybuchowego-w płn.-wsch.dzielnicy Diwaniji, Nahda.
- Bartosz Orzechowski - 3 października 2007 w ataku na konwój Ambasadora RP w Iraku Edwarda Pietrzyka.
- Andrzej Filipek - 2 listopada 2007 w wybuchu miny.
[edytuj] Ciekawostki
W 2003 r. w Polsce spotykane było żartobliwe określenie strefy "województwem irackim". Przykładowo wiadomości Super Expressu podzielone były na trzy działy: Kraj, Zagranica i Województwo Irackie [1]. Wyrażenie to grało na pewnych podobieństwach działań w strefie do wyimaginowanego rozbioru lub kolonizacji przez Polskę, nadziejach na rzeczywistą eksploatację gospodarczą[2][3][4] oraz resentymentach wojenno-rozbiorowych w polskiej świadomości historycznej.
Przypisy
- ↑ Ślad: [1]. Weryfikacja ze źr. potrzebna.
- ↑ „Dla nas Irak i cały region to ciekawa i dająca duże nadzieje alternatywa.” – Aleksander Gudzowaty, szef Bartimpeksu, dla Gazety Wyborczej, 12 paźdz. 2003 [2]
- ↑ „Wiele się mówi, że Irak dysponuje tylko właściwie jednym towarem, którym może spłacać należności - ropą. Czy mogłoby odbierać wynagrodzenie w ropie?” – dziennikarz Gazety Wyborczej w rozmowie z Aleksandrem Gudzowatym, 12 paźdz. 2003 [3]
- ↑ Afera bakszyszowa, Wirtualne kontrakty w Iraku, Wprost, 2 czer. 2007
[edytuj] Linki zewnętrzne
Oficjalna strona Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych Oficjalna strona Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe
