Prawo okresowości Mendelejewa

Z Wikipedii

Prawo okresowości pierwiastków chemicznych zostało sformułowane przez Dymitra I. Mendelejewa w latach 60. XIX w. Stwierdził on, że:

właściwości pierwiastków są periodycznie zależne od ich mas atomowych.

Nie zawarł jednak w swoim prawie określenia długości tych okresów. Swoje założenia Mendelejew opierał na prawie triad J. W. Doebereinera i prawie oktaw A. R. Newlandsa. Odkrycie Mendelejewa było punktem zwrotnym w rozwoju chemii, dając możliwość przewidywania właściwości, nieodkrytych jeszcze pierwiastków. Prawo okresowości było podstawą zbudowania układu okresowego pierwiastków.

Dzisiaj prawo okresowości brzmi:

pierwiastki chemiczne ułożone zgodnie ze wzrastająca liczbą atomową wykazują okresowe powtarzanie się właściwości.

Prawo okresowości jest podstawą konstrukcji układu okresowego. W czasach Mendelejewa nie było logicznego uzasadnienia tego prawa. Dopiero po odkryciu struktury atomu nabrało ono fizycznego znaczenia. Współcześnie wiadomo, że numer okresu odpowiada numerowi powłoki walencyjnej atomu. Liczba pierwiastków w jednym okresie wynika z liczby orbitali na powłoce walencyjnej, z których każdy może być wypełniony maksymalnie dwoma elektronami. Orbitale te są zapełniane wg następującego schematu:

1. okres   1s                2 pierwiastki  
2. okres   2s           2p   8 pierwiastków
3. okres   3s           3p   8 pierwiastków
4. okres   4s        3d 4p  18 pierwiastków 
5. okres   5s        4d 5p  18 pierwiastków 
6. okres   6s     4f 5d 6p  32 pierwiastki   
7. okres   7s     5f 6d 7p  32 pierwiastki (hipotetycznie)