Psy (film)

Z Wikipedii

Psy
Gatunek	sensacyjny
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Główne role	Bogusław Linda, Marek Kondrat, Janusz Gajos, Cezary Pazura, Agnieszka Jaskółka, Olaf Lubaszenko
Data premiery	31 grudnia 1992
Czas trwania	104 min.
Produkcja
Reżyseria	Władysław Pasikowski
Scenariusz	Władysław Pasikowski
Muzyka	Michał Lorenc
Zdjęcia	Paweł Edelman
Montaż	Wanda Zeman, Zbigniew Niciński
Produkcja	Juliusz Machulski
Od lat	18
Psy na FilmPolski.pl

Psy - polski film fabularny (sensacyjny) z 1992 roku w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Polska premiera odbyła się 31 grudnia. Film doczekał się kontynuacji pt. Psy II: Ostatnia krew.

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Grupa byłych oficerów SB po przejściu weryfikacji zostaje wcielona do oddziałów policji. Franz Maurer jest jednym z nich. Milicjant po przejściach, porzucony przez żonę, ma kłopoty z odnalezieniem się w nowej rzeczywistości. Podobnie jego przyjaciel, Olgierd Żwirski, który nie przechodzi pomyślnie weryfikacji, zostaje bez pracy. W trakcie jednej z pierwszych akcji w nowych służbach oddział Franza niespodziewanie spotyka się ze zbrojnym oporem przestępców - w strzelaninie dwóch policjantów zostaje zabitych. Maurer postanawia pomścić swoich kolegów i jednocześnie pragnie pomóc Olgierdowi wrócić do czynnej służby. Nie wie jednak, że został on już zwerbowany przez grupę przestępczą, złożoną z byłych SB-ków.

Film niedługo po premierze stał się wielkim hitem. Obecnie jest nazywany filmem kultowym, a cytaty z dialogów weszły na stałe do języka. Rola Franza Maurera wykreowała nowy wizerunek Bogusława Lindy^{[potrzebne źródło]}.

[edytuj] Kontrowersje

Film wzbudził wiele kontrowersji, m. in. ze względu na brutalność niektórych scen i częste użycie wulgaryzmów w dialogach. Kontrowersyjne dla niektórych osób oceniających film były także wybór i sposób przedstawienia głównego bohatera - byłego funkcjonariusza SB. W tym kontekście krytykowana była zwłaszcza scena, w której pijani SB-cy wynoszą na ramionach nieprzytomnego kolegę, śpiewając, znaną m.in. z Człowieka z żelaza Andrzeja Wajdy, Balladę o Janku Wiśniewskim opowiadającą o masakrze robotników w Grudniu 1970. Wywołało to protesty uczestników protestów na Wybrzeżu oraz byłych działaczy opozycji solidarnościowej.

[edytuj] Twórcy filmu

Scenariusz i reżyseria: Władysław Pasikowski
Produkcja: Juliusz Machulski
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Michał Lorenc
Montaż: Wanda Zeman, Zbigniew Niciński

[edytuj] Obsada

Bogusław Linda (por. Franciszek Maurer, Franz)
Marek Kondrat (por. Olgierd Żwirski, Olo)
Janusz Gajos (mjr Gross)
Cezary Pazura (podpor. Waldemar Morawiec, Nowy)
Agnieszka Jaskółka (Angela Wenz)
Zbigniew Zapasiewicz (senator Wencel)
Olaf Lubaszenko (Młody)
Zbigniew Bielski (Kaniewski)
Aleksander Bednarz - major Bień

[edytuj] Nagrody

Wanda Zeman najlepszy montaż FPFF Gdynia 1992
Zbigniew Niciński najlepszy montaż FPFF Gdynia 1992
Agnieszka Jaskółka: najlepsza drugoplanowa rola kobieca FPFF Gdynia 1992
Michał Lorenc: najlepsza muzyka FPFF Gdynia 1992
Władysław Pasikowski: najlepszy reżyser FPFF Gdynia 1992
Bogusław Linda: najlepsza główna rola męska FPFF Gdynia 1992
Władysław Pasikowski: Złota Kaczka najlepszy film polski 1993
Władysław Pasikowski: najlepszy reżyser Festival du Film D'Aventures Valenciennes 1994