Republika Zjednoczonych Prowincji
Z Wikipedii
Republika Zjednoczonych Prowincji (rzadziej: Republika Siedmiu Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich, niderl. - De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden) - republika założona przez 7 protestanckich prowincji północnych Niderlandów (Holandia, Zelandia, Utrecht, Groningen, Geldria, Overijssel, Fryzja oraz flamandzka Flandria), które po zawarciu unii utrechckiej zdetronizowały w 1581 króla Hiszpanii Filipa II.
Nowe państwo (republika została oficjalnie proklamowana w 1588 roku) przybrało charakter protestancki kalwiński. Po zamordowaniu Wilhelma Orańskiego (1584) tytuł namiestnika oraz naczelne dowództwo otrzymał jego syn Maurycy z Nassau, który kontynuował wojnę z Hiszpanią.
W 1609 r. nastał dwunastoletni rozejm, po którym rozpoczęła się kolejna wojna. W pokoju westfalskim 1648 Hiszpania uznała niepodległość Zjednoczonych Prowincji.
Od końca XVI w. Prowincje przeżywały rozkwit - do miast holenderskich przeniósł się handel zamorski, powstały nowe kompanie handlowe między innymi takie jak: Holenderska Kompania Wschodnioindyjska, Holenderska Kompania Zachodnioindyjska. Republika Zjednoczonych Prowincji bierze udział wraz z takimi potęgami ówczesnej Europy jak Anglia czy Francja w kolonizacji Ameryki Północnej. Holandia posiadała także sławy nauki i sztuki np. Rembrandta, Grotiusa, Huygensa.
Obszar północnych protestanckich Niderlandów stanowi obecnie terytorium państwa Holandii (oficjalna nazwa: Królestwo Niderlandów). Głową państwa jest królowa z dynastii orańskiej (Oranje-Nassau), potomek Wilhelma Orańskiego.