Rewolwer Enfield No.2

Z Wikipedii

No.2 Mk I
Pistol, Revolver, 38 No.2 Mk I
Rodzaj	rewolwer
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania
Historia
Prototypy	1927
Produkcja seryjna	1932 - ??
W uzbrojeniu	1932 - 1957
Użycie bojowe	II wojna światowa
Użytkownicy	armia brytyjska
Wersje	Mk I, Mk I*, Mk I**
Wyprodukowano	>250 000 egz.
Dane taktyczno-techniczne

Pistol, Revolver, 38 No.2 Mk I - brytyjski rewolwer produkowany przez Royal Small Arms Factory (RSAF) w Enfield.

Spis treści 1 Historia konstrukcji 2 Wersje 3 Opis konstrukcji 4 Dane taktyczno-techniczne 5 Bibliografia

[edytuj] Historia konstrukcji

Doświadczenia pierwszej wojny światowej sprawiły że brytyjskie War Office postanowiło zastąpić rewolwer Webley Mk IV kalibru .455 nową konstrukcją. Odmiennie niż w innych europejskich krajach gdzie rewolwery były zastępowane przez pistolety uznano że optymalne będzie skonstruowanie nowego rewolweru.

Za największe wady Webleya MKIV uznawano duży odrzut i masę - pochodne dużego kalibru. Dlatego wraz z nowym rewolwerem postanowiono wprowadzić nową amunicję mniejszego kalibru. W celu zmniejszenia kosztów i zaoszczędzenia czasu postanowiono dostosować do potrzeb armii brytyjskiej nabój .38 S&W (9 x 20 mm R).

Propozycję skonstruowania nowej broni złożono firmie Webley, ale ta nie chciała się zgodzić na odstąpienie patentu na nowa broń podejrzewając że w takim wypadku głównym producentem staną się państwowe zakłady RSAF w Enfield. Po odmowie Webleya zadanie skonstruowania nowego rewolweru powierzono konstruktorom zakładów w Enfield. Ci wykorzystując fakt wygaśnięcia patentów Webleya na rewolwer Mk IV skonstruowali broń wyraźnie na nim wzorowaną. Pomimo takiego ułatwienia skonstruowanie nowego rewolweru zajęło kilka lat i prototyp był gotowy dopiero w 1927 roku.

Po testach rozpoczęto przygotowania do rozpoczęcia produkcji seryjnej, ale wprowadzenie nowej broni do uzbrojenia opóźnił Wielki Kryzys. Nowy rewolwer został przyjęty do uzbrojenia 2 czerwca 1932 roku i stał się w ten sposób ostatnim, nowym typem rewolweru wprowadzonym do uzbrojenia armii europejskiej.

Wcześniej, 6 listopada 1930 do uzbrojenia wprowadzono do uzbrojenia amunicję nowego rewolweru, nabój rewolwerowy "Cartrigde, SA, ball, revolver, .380 inch Mark I". Nabój ten naruszał międzynarodowe konwencje (miał pocisk pozbawiony płaszcza) i dlatego 22 października 1937 roku wprowadzono do uzbrojenia nabój z pociskiem pełnopłaszczowym Mark II (w odmianach Mk II elaborowanej kordytem i Mk IIZ elaborowanej prochem nitrocelulozowym. Produkcję amunicji Mark II rozpoczęto w październiku 1938 roku.

W następnych latach rewolwer No.2 był produkowany w małych ilościach (do 1939 roku 16 500 szt.). Najwięcej wyprodukowanych rewolwerów No.2 trafiło w ręce załóg pojazdów pancernych. Wkrótce zaczęły się one skarżyć że w ciasnych wnętrzach pojazdów ogon kurka zahacza o kable i inne elementy wyposażenia co często kończy się urwaniem kabury (kabury czołgistów nie miały klapy). Reagując na skargi czołgistów postanowiono pozbawić kurek ogona. Ponieważ uniemożliwiało to ręczne napinanie kurka mechanizm spustowy nowej wersji przebudowano z SA/DA na DAO. Wersję z mechanizmem spustowym DAO i obciętym ogonem kurka przyjęto do uzbrojenia 22 czerwca 1938 roku jako No.2 Mk I*. Jednocześnie zalecono stopniową przebudowę starszych rewolwerów do nowego standardu.

Po wybuchu drugiej wojny światowej rozpoczęto masową produkcję rewolweru No.2. Ponieważ zakłady w Enfield były obciążone produkcją karabinów maszynowych Bren i karabinów SMLE i nie były w stanie wyprodukować odpowiedniej ilości rewolwerów produkcję podjęły inne zakłady.

Pierwsze były Albion Motor Ltd. w Glasgow. Rewolwery No.2 były w nich produkowane pomiędzy czerwcem 1941 a marcem 1943 roku (wyprodukowano 21 422 szt. rewolwerów No.2).

Od marca 1943 roku końcowy montaż rewolwerów odbywał się ponownie w zakładach w Enfield, ale większość części była wytwarzana przez Singer Sewing Machines Ltd. w Clydebank. W międzyczasie 29 lipca 1942 roku do uzbrojenia wprowadzono uproszczoną wersję No.2 MK I**. Do końca wojny w zakładach w Enfield wykonano ok. 250 000 rewolwerów No.2.

Rewolwery No.2 zostały wycofane w uzbrojenia w 1957 roku (zastąpiła je wersja Browninga HP oznaczona jako L9A1). Wraz z jego wycofaniem rewolwery zniknęły z uzbrojenia europejskich armii.

[edytuj] Wersje

• No.2 Mk I - pierwsza wersja seryjna. Mechanizm spustowy SA/DA, kurek z ogonem. Większość egzemplarzy tej wersji po 1938 roku przebudowano na wersję Mk I*.
• No.2 Mk I* - wersja z mechanizmem spustowym DAO, kurek bez ogona. Rewolwery tej wersji miały zmienione okładki rękojeści dające lepsze oparcie chwytu w dłoni przy samonapinaniu.
• No.2 Mk I** - uproszczony wariant wersji No.2 Mk I* pozbawiony bezpiecznika kurkowego (zabezpiecza on broń przed wystrzałem w przypadku uderzenia w zwolniony kurek). Jeszcze przed zakończeniem wojny rewolwery tej wersji wycofano z uzbrojenia i przebudowano do standardu No.2 Mk I*.

[edytuj] Opis konstrukcji

Enfield No.2 Mk I* był rewolwerem o szkielecie dzielonym. Mechanizm spustowy DAO (z wyłącznym samonapinaniem). Iglica znajduje się na główce kurka. Bęben sześcionabojowy.

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

Wzór	No.2 MK I	No.2 MK I*
Mechanizm spustowy	SA/DA	DAO
Opór spustu (kG)	? / 6,5-7,5	5,5 - 6,5
Kaliber (mm)	9	9
Nabój	.38/200 .38 S&W	.38/200 .38 S&W
Masa (g)	770	785
Długość (mm)	255	255
Długość lufy (mm)	127	127

[edytuj] Bibliografia

• Leszek Erenfeicht, Rewolwer Enfield No2, Strzał 1/2003. ISSN 1644-4906