Roman Wapiński
Z Wikipedii
Roman Wapiński (ur. 8 maja 1931, zm. 14 maja 2008) – prof. zw. dr hab., polski historyk, wybitny badacz dziejów Polski XIX i XX w., wieloletni wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego; Członek Honorowy Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (uhonorowany prestiżowym wyróżnieniem Medal Stolema).
Autor ponad 300 prac naukowych oraz biografii Ignacego Paderewskiego i Romana Dmowskiego.
Znawca życia politycznego II RP, prowadził pionierskie badania o świadomości narodowej Polaków i historii Narodowej Demokracji. Przyczynił się do powstania Uniwersytetu Gdańskiego, którego był Prorektorem ds. Kształcenia oraz długoletnim dyrektorem Instytutu Historii. Członek PAN, PAU, doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (28 lutego 2001), laureat nagrody naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2002) i Splendor Gedanensis.
Profesor Roman Wapiński wychował wiele pokoleń historyków. Pod jego kierunkiem powstało kilkadziesiąt prac doktorskich i setki prac magisterskich m.in. Donalda Tuska, Wiesława Walendziaka, Adama Rybickiego.
[edytuj] Twórczość
- Pierwsze lata władzy ludowej na Wybrzeżu Gdańskim (1970)
- Władysław Sikorski (1978, 1979, 1982)
- Narodowa Demokracja 1893-1939 (1980)
- Życie polityczne Pomorza w latach 1920-1939 (1983)
- Roman Dmowski, 1988, Lublin, Wyd. Lubelskie, ISBN 83-222-0480-9
- Świadomość polityczna w II Rzeczypospolitej (1991)
- Pokolenia II Rzeczypospolitej (1991)
- Polska i małe ojczyzny Polaków (1994)
- Historia polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku (1997)
- Ignacy Paderewski, 1999, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, ISBN 83-04-04467-6
- Polityka i politycy: O polskiej scenie politycznej XX wieku (2006)
