Suiko

Z Wikipedii

Suiko, Cesarzowa Suiko, Suiko Tenno (jap. 推古天皇) (urodzona 554, zmarła 15 kwietnia 628) - 33. cesarz Japonii i pierwsza kobieta, która zasiadła na tronie cesarskim w historii Japonii. Za życia używała imion Księżna Nukatabe i Toyomike Kashikiya. Panowała w latach 593-628.

[edytuj] Do czasu objęcia tronu

Suiko urodziła się w 554. Była trzecią córką cesarza Kinmei i jego żony, Soga-no-Kitashihima. Kiedy miała kilkanaście lat, poślubiła syna swego ojca z jego inną żoną - cesarza Bidatsu. W 572 roku jej mąż został cesarzem i poślubił inną kobietę, która została cesarzową. Ta zmarła jednak kilka miesięcy później (możliwe, że przy porodzie dziecka). Dlatego Bidatsu intronizował Suiko na cesarzową.

Po śmierci Bidatsu w 585 cesarzem został inny brat Suiko - Yomei, jednak zmarł on dwa lata po intronizacji. Na dworze wybuchł wtedy spór między dwoma wpływowymi rodami arystokratycznymi: Soga i Mononobe. Soga proponowali księcia Hatsuhebe na cesarza a Mononobe - księcia Anahobe. Zwyciężyli Soga i cesarzem został Hatsuhebe, dzisiaj znany jako cesarz Sushun. Jednak w 592, po pięciu latach rządów Sushun został otruty przez członków rodu Soga.

Po śmierci Sushuna wszystko wskazywało na to, że znów wybuchnie spór o nowego cesarza między Soga a Mononobe. Dwór postanowił temu zapobiec i krótko po śmierci Sushuna, w 592 38-letnia Suiko została intronizowana na cesarzową. Tym samym została pierwszą kobietą na japońskim tronie w historii. Jej intronizacja była wydarzeniem przełomowym. Książę Shotoku, syn Yomei, został wybrany przez Suiko na następcę tronu i w późniejszych latach jej panowania sprawował za Suiko funkcję cesarza jako regent.

[edytuj] Suiko jako cesarzowa

Mimo że okres panowania Suiko jest pokazywany jakoby to ród Soga i książę Shotoku sprawowali rzeczywistą władzę, Suiko także odgrywała bardzo ważną rolę. Kiedy w 624 chciano nadać Soga-no-Umako ziemię nazwaną Kazuraki-no-Agata na własność, Suiko stanowczo odmówiła i nie zrobiono tego, co daje przykład jej niezależności od wpływów rodów arystokratycznych.

Suiko miała też ważny udział w stosunkach międzynarodowych Japonii. Wyznawała buddyzm i na krótko przed intronizacją na cesarzową została buddyjską mniszką. W 594 wydała tzw. Edykt Trzech Kwitnących Skarbów, w którym uznała buddyzm jako prawdziwą religię. Spowodowało to odnowienie relacji dyplomatycznych z dworem cesarskim w Chinach w 600. W późniejszych latach Suiko wprowadziła w Japonii wiele chińskich praw i zwyczajów. W 603 ogłosiła także nowe prawo, oparte na prawie chińskim.

Kiedy Suiko była już w podstarzałym wieku, sprawa jej sukcesji była ciągle aktualna i nie wiadomo było, kto będzie jej następcą. 15 kwietnia 628 74-letnia Suiko na łożu śmierci postanowiła, aby jej następcą został albo książę Tamamura, wnuk cesarza Bidatsu, albo książę Yamashiro, syn jej siostrzeńca - księcia Shotoku. Po jej śmierci głowa rodu Soga i większość jego członków opowiedział się za księciem Tamamura, a pozostali - za Yamashiro. Na dworze cesarskim wybuchła walka i większość ze zwolenników Yamashiro została zamordowana. Przeważyła większość liczebna i następnym cesarzem został książę Tamamura, dziś znany jako cesarz Jomei.