Tadeusz Breza

Z Wikipedii

Tadeusz Breza (ur. 31 grudnia 1905 w Siekierzyńcach pod Ostrogiem na Ukrainie, zm. 19 maja 1970 w Warszawie) – polski pisarz.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej, był siostrzeńcem M. Jehanne-Wielopolskiej. Maturę zdał w poznańskim Marcinku w 1926 gdzie przebywał u krewnych. Tam rozpoczął studia prawnicze. Zainteresowania filozoficzno-teologiczne skłoniły go do wstąpienia do zakonu benedyktynów w Belgii (Lophen pod Brugią). Przez półtora roku przechodził nowicjat, lecz został wydalony. Po powrocie do kraju rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim (słuchał W. Tatarkiewicza, T. Kotarbińskiego), które ukończył w Londynie.

W Anglii przebywał w latach 1929-1932 w służbie dyplomatycznej (sekretarz prasowy i attaché ambasady polskiej). Dzięki tej pracy podróżował po Europie. W latach 1933-1937 pracował w prasie w Warszawie (Kurier Poranny). W latach 1937-1939 kierował „Młodym Teatrem” założonym przez T. Boya-Żeleńskiego.

W czasie okupacji był uczestnikiem ruchu oporu w stolicy. Po wojnie najpierw w Krakowie, później w Warszawie, współpracował z prasą literacką (1946-1948 pismo Odrodzenie dział teatralny). W latach 1955-1964 był radcą kulturalnym ambasad polskich w Rzymie (do roku 1959), a następnie w Paryżu.

[edytuj] Nagrody

1946 – tygodnika „Odrodzenie”
1952 – nagroda państwowa II stopnia
1962 – nagroda min. Kultury i sztuki I stopnia
1968 – nagroda państwowa I stopnia

[edytuj] Twórczość

Adam Grywałd (1936) – debiut powieściowy
Mury Jerycha (1946)
Niebo i ziemia tom 1-2 (1949-1950)
Uczta Baltazara (1952)
Jokk-Mokk (1953) – opowiadanie
W potrzasku (1955) – opowiadanie
Notatnik literacki – (1956)
Spiżowa brama (1960)
Urząd (1960)
Listy hawańskie (1961)
Nelly.O kolegach i o sobie. Wspomnienia i eseje (1970)
Zawiść (1973) powieść wydana pośmiertnie pierwotny tytuł Biała laska (powstała w 1939)