Wzór Panjera
Z Wikipedii
Wzór Panjera - w matematyce ubezpieczeniowej, formuła rekurencyjna wprowadzona w 1981 roku przez Harry'ego Panjera[1] (a następnie uogólniona przez Bjørna Sundta i Williama S. Jewella) służąca do dokładnego wyznaczania rozkładu łącznej wartości szkód w modelu ryzyka łącznego (zakładającego że łączna wartość szkód jest sumą szkód będących parami niezależnymi zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie prawdopodobieństwa, których liczba jest zmienną losową niezależną względem każdej ze szkód).
Spis treści |
[edytuj] Formuła Panjera
[edytuj] Oznaczenia
- Pr(A) - prawdopodobieństwo zdarzenia A
- fj: = Pr(Y = j) dla
- pn: = Pr(N = n) dla
- dla nielosowej liczby składników n.
[edytuj] Założenia
- ,
- mają ten sam rozkład prawdopodobieństwa
- są parami niezależne
- są niezależne od N.
[edytuj] Formuła rekurencyjna
[edytuj] Klasa Panjera
Klasa rozkładów wartości pojedynczej szkody, spełniających założenia wzoru Panjera nazywana jest klasą Panjera. Zgodnie z założeniami pierwszych m prawdopodobieństw w rozkładach spełniających założenia wzoru Panjera może być dowolne. Rozkłady, dla których m = 0, to (w nawiasie podano zakresy wartości występujących w założeniu parametrów a i b):
- rozkład Poissona (a = 0, b > 0)
- rozkład dwumianowy (a < 0, b = − a(l + 1), )
- rozkład ujemny dwumianowy (, b > − a)
- rozkład zdegenerowany p0 = 1 (b = − a)
Rozkład | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
dwumianowy | |||||||
Poissona | |||||||
ujemny dwumianowy |
Można wykazać[2], że nie istnieją rozkłady spełniające założenia wzoru Panjera dla których:
- b < − a
- , b > − a
- a < 0, b > − 1
[edytuj] Zastosowania
Formuła Panjera określa rozkład prawdopodobieństwa w przypadku dyskretnym. Możliwe jest jednak zastosowanie tej formuły w sytuacji ciągłego rozkładu prawdopodobieństwa pojedynczej szkody. Niezbędna jest wtedy dyskretyzacja takiego rozkładu.
Przypisy
- ↑ Panjer, Harry. Recursive evaluation of a family of compound distributions.. ASTIN Bulletin, 12/1, 22–26. International Actuarial Association, 1981. (en)
- ↑ Sundt, B. i Jewell, W.S.. Further results on recursive evaluation of compound distributions. ASTIN Bulletin, 27–39. International Actuarial Association, 1981. (en)
[edytuj] Bibliografia
- Bowers N.L.J., Gerber H.U., Hickman J.C., Jones D.A., Nesbit C.J.: Actuarial Mathematics. Itasca: The Society of Actuaries, 1986. ISBN 0-938959-10-7.
- Otto W.: Matematyka w ubezpieczeniach. Ubezpieczenia majątkowe. Część I Teoria ryzyka. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2004. ISBN 83-204-2887-4.