Zachodni Brzeg
Z Wikipedii
Zachodni Brzeg (arab. الضفة الغربية ad-Diffa al-Gharbija) (zwany także Zachodnim Brzegiem Jordanu; dawna nazwa Cisjordania, w źródłach izraelskich określana też jako Judea i Samaria – יהודה ושומרון) – część Palestyny okupowana przez Izrael i obejmująca obszar historycznych krain Judei i Samarii na zachód od doliny rzeki Jordan.
Powierzchnia: 5800 km2
Ludność: 2,3 mln Palestyńczyków i 475 tys. Żydów zamieszkujących 141 kolonii pobudowanych przez okupacyjne władze Izraela wbrew rezolucji ONZ.
Najważniejsze miasta: Jerycho, Betlejem, Dżenin, Nablus, Ramallah i Hebron.
[edytuj] Historia
Obszar ten w latach 1920-1948 stanowił część brytyjskiego mandatu Palestyny. Po podziale Palestyny na terytoria żydowskie i arabskie, znalazł się w obszarze arabskim. W wyniku pierwszej wojny izraelsko-arabskiej po ogłoszeniu niepodległości Izraela włączony został do Jordanii. Po wojnie sześciodniowej w 1967 zajęty przez wojska izraelskie i odtąd kontrolowany przez Izrael. W 1988 roku po proklamowaniu państwa palestyńskiego, Jordania formalnie zrzekła się praw do tego terytorium.
W 1994 roku Palestyńczycy z Jerycha i otaczającego je obszaru (ok. 60 km2) uzyskali autonomię (w ramach palestyńskiej autonomii w Strefie Gazy i mieście Jerycho). W 1995 roku nastąpiło rozszerzenie autonomii na dalsze obszary Zachodniego Brzegu Jordanu.
Na tych obszarach obecnie toczą się zamieszki i walki (intifada) między nieregularnymi, często uznawanymi za terrorystyczne organizacjami palestyńskimi a armią izraelską.
