Ādolfs Bļodnieks

Z Wikipedii

Ādolfs Bļodnieks (ur. 24 lipca 1889 w Tukums w Kurlandii, zm. 21 marca 1962 w Brooklynie), łotewski polityk chłopski i szef rządu w latach 1933-34, działacz łotewskiej emigracji w USA.

Po ukończeniu szkoły handlowej w rodzinnym Tukums kształcił się w gimnazjum realnym w Kursku. Po 1910 roku podjął studia handlowe na Politechnice Ryskiej.

Już w 1905 roku zaangażował się w ruch socjaldmeokratyczny na Łotwie.

W czasie pierwszej wojny światowej walczył w rosyjskim lotnictwie, po rewolucji bolszwickiej w październiku 1917 roku został członkiem Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich w Piotrogrodzie. Dość szybko wycofał się jednak z działalności komunistycznej - angażując się po stronie Związku Obrony Ojczyzny i Wolności Borysa Sawinkowa.

W jesieni 1918 roku znalazł się wśród członków Łotewskiej Rady Narodowej ("Tautas padome"), która 18 listopada 1918 ogłosiła niepodległość Łotwy. W 1919 roku Bļodnieks podjął pracę w ministerstwie finansów (jako dyrektor jednego z departamentów). Posłował również do Zgromadzenia Łotwy ("Satversmes sapulce") w 1920 roku, a później był członkiem kilku kolejnych parlamentów (do 1934 roku - zawsze z listy drobnych gospodarzy, "Jaunsaimnieku partija").

Od grudnia 1923 do listopada 1931 roku sprawował funkcję członka zarządu Narodowego Banku Łotwy, a przez kolejne dwa lata był jego wiceprezesem.

24 marca 1933 roku został powołany przez prezydenta na szefa rządu - był pierwszym i jedynym ministrem reprezentującym "Jaunsaimnieku partija". Niecały rok później został w tej funkcji zastąpiony przez Karlisa Ulmanisa.

Po 1945 roku przebywał na emigracji w USA, gdzie wydał książkę "The undefeated nation" (1960).