Hugo Celmiņš

Z Wikipedii

Hugo Celmiņš (ur. 30 października 1877 w Lubānie w Inflantach, zm. 30 lipca 1941 w Moskwie), łotewski polityk ludowy, dyplomata, dwukrotny premier, burmistrz Rygi (1931-35) oraz łotewski poseł w Berlinie (1935-38).

W 1903 roku ukończył studia agronomiczne w Rydze, naukę kontynuował w Bernie. Podczas studiów zaangażował się działalność łotewskiej korporacji "Talavija". Od 1907 do 1913 roku redagował wydawane w Rydze łotewskie pismo "Baltijas Lanksaimnieks".

Od 1904 roku oficer armii rosyjskiej, walczył po stronie Rosji w I wojnie światowej - w 1915 roku wzięty do niewoli przez Niemców. W 1919 roku przystąpił do nowotworzonej armii łotewskiej walcząc z wojskami bolszewickimi.

W kwietniu 1920 roku wybrano go do łotewskiej konstytuanty ("Satversmes sapulce") ze Związku Chłopskiego ("Latvijas Zemnieku Savienība") Karlisa Ulmanisa. Sprawował liczne funkcje ministerialne w kolejnych rządach: był ministrem rolnictwa (1920-21) i oświaty (1923-24).

Dwukrotnie stał na czele rządu: pierwszy raz od 19 grudnia 1924 do 23 grudnia 1925, później od 1 grudnia 1928 do 26 marca 1929 roku.

Po odejściu z sejmu został w 1931 roku burmistrzem Rygi. W 1935 roku rząd Ulmanisa wysłał go na placówkę dyplomatyczną do Berlina (w charakterze posła) - był również reprezentantem Łotwy w Wiedniu i Hadze.

W lipcu 1940 roku próbował swych sił w wyborach do sejmu ludowego Łotwy, jednak lista której przewodził została unieważniona przez władze, a sam Celmiņš w październiku 1940 roku aresztowany przez NKWD. Skazany na karę śmierci i rozstrzelany na Łubiance w lipcu 1941 roku.