Łabędź czarnodzioby

łabędź mały (ł.Bewicka) (C. columbianus bewickii (Yarrell, 1930)) - gnieździ się w eurazjatyckiej tundrze, populacje zachodnie zimują na wybrzeżach Morza Północnego i Morza Śródziemnego. W Polsce spotykany głównie podczas przelotów oraz zimą (październik - kwiecień) na niżu, zwłaszcza na północy.
C. columbianus columbianus - podgatunek północnoamerykański.
C. columbianus jankowski - podgatunek dalekowschodni. Istnienie osobnego podgatunku sporne, zaliczany często do C. columbianus bewickii.

Cechy gatunku: Najmniejszy łabędź Europy. W porównaniu z innymi łabędziami ma krótszą i masywniejszą szyję. Obie płcie są ubarwione czysto biało, dziób czarny z żółtą plamą u nasady, nie sięgającą do otworów nosowych (znacznie mniejszą u C. c. columbianus niż u C. c. bewickii). Nogi czarne. Młode brudnoszare z różowym dziobem o czarnej końcówce, białawym u nasady.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 110 - 120 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 190 cm
waga ok. 4,5 - 8,2 kg
Biotop: Gnieździ się na brzegach rzek strefy tundry i lasotundry. Zimuje na wybrzeżach morskich i zabagnionych jeziorach w głębi lądu.
Gniazdo: Na ziemi, blisko wody.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 1 do 7 jaj.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 35 - 40 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po 60 - 70 dniach.
Pożywienie: Rośliny wodne i trawa oraz niewielkie ilości bezkręgowców wodnych.
Ochrona: Objęty ochroną gatunkową.