Łabiszyn

Z Wikipedii

Współrzędne: 52°57'11" N 17°54'52" E52.9530556 17.9144444 (Łabiszyn)

Łabiszyn

Herb Łabiszyna

Gmina
- rodzaj

Łabiszyn
miejsko-wiejska

Prawa miejskie

1369

Burmistrz

Jacek Idzi Kaczmarek

Powierzchnia

2,89 km²

Położenie

52° 57'11'' N
17° 54'52'' E

Liczba mieszkańców (2007)
- liczba ludności
- gęstość

4 470
1547 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

89-210

Tablice rejestracyjne

CZN

Położenie na mapie Polski

Łabiszyn

TERC10
(TERYT)

6040519044

Urząd miejski³

pl. 1000-lecia 1
89-210 Łabiszyn
tel. 52 384-40-52; faks 52 384-40-52

Strona internetowa miasta

Łabiszyn (niem. Labischin) to miasto nad Notecią w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łabiszyn. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. bydgoskiego.

Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 4403 mieszkańców.

[edytuj] Historia

We wczesnym średniowieczu istniał tu gród wzmiankowany w 1247 r., który był własnością rycerską. W XIV wieku Łabiszyn był w posiadaniu rodu Prawdziców. Dzięki ich staraniom otrzymał prawa miejskie w 1369 roku. Siedem lat później Andrzej z Łabiszyna herbu Prawdzic, wojewoda brzesko-kujawski, zbudował zamek na wyspie w rozgałęzieniu Noteci. Nazwa Łabiszyn pochodzi prawdopodobnie od księcia Łabiszy. W 1407 roku miasto posiadało już własną pieczęć lakową z herbem przedstawiającym prawą, otwartą i odciętą dłoń z napisem "Łabiszyn". Można sprawdzić w kronice parafialnej.

W 1410 roku król Władysław Jagiełło przejeżdżał przez miasto jadąc z Inowrocławia do Szubina po zwycięskiej bitwie pod Koronowem. Tutaj zatrzymał się na nocleg z dnia 2 na 3 listopada. Według tradycji Jagiełło zasadził na Wzgórzu Łabiszyńskim dwa dęby, z których jeden zachował się do dzisiaj. Obwód dębu wynosi 5 metrów i 35 centymetrów.

W 1594 roku dziedzic Łabiszyna Stanisław Latalski wybudował w mieście zbór drewniany dla wyznawców kalwinizmu, który w 1627 roku zmieniony został na kościół katolicki pod wezwaniem św. Tomasza. W 1660 roku przeniesiono do niego zakon reformatów. Kościół wielokrotnie niszczyły pożary. W latach 1655 i 1657 miasto zajęte przez Szwedów i spustoszone. W 1678 roku kasztelan Paweł Gembicki potwierdził prawa miejskie dla Łabiszyna. W XVII i XVIII wieku miasto niszczyły pożary. W 1772 roku Franciszek Bogusław Skórzewski po oddzieleniu większości dóbr i wykupieniu kilku wsi, ulokował na prawym brzegu Noteci nowe miasto, osadzając w nim sukienników, przeważnie ewangelików. W czasie insurekcji kościuszkowskiej wojska generała Henryka Dąbrowskiego wyzwoliły Łabiszyn, którego bronił garnizon pruski porucznika Beyera (we wrześniu 1794 roku). W 1859r. miasto liczyło ok. 2000 mieszkańców. Mieszkańcy miasta odegrali ważną rolę w powstaniu wielkopolskim. Łabiszyńscy powstańcy w 1919 roku wywalczyli w długich i krwawych walkach ostatecznie decydujące zwycięstwo.

W okresie międzywojennym miasto i gmina Łabiszyn należały do województwa poznańskiego, a następnie pomorskiego. W latach okupacji hitlerowskiej 1939-1945 wielu mieszkańców zostało zamordowanych w obozach koncentracyjnych i jenieckich, wielu poległo na frontach.