Łuknajno

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy jeziora. Zobacz też: miejscowość Łuknajno w woj. warmińsko-mazurskim oraz Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno.

Łuknajno
Kontynent	Europa
Państwa	Polska
Powierzchnia	6,8 km²
Wymiary	3,3 × 2,9 km
Głębokość • średnia • maksymalna	0,6 m 3 m
Wysokość lustra wody	115 m n.p.m.
Jeziora Polski

Łuknajno lub Łuknajny – jezioro położone ok. 5 km od Mikołajek, w województwie warmińsko-mazurskim, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Jest jedną z najważniejszych europejskich ostoi ptactwa wodnego.

Płytkie, jezioro polodowcowe (średnia głębokość 0,6 m; maksymalna 3 m) o powierzchni 680 ha, długości 3,3 km i szerokości 2,9 km leży w otoczeniu rozległych łąk i bagien, połączone wąskim kanałem o długości 500 m z jeziorem Śniardwy. Jest jeziorem wytopiskowym, tzn. zajmuje zagłębienie powstałe po wytopieniu się brył martwego lodu z ustępującego lodowca. Podobnie jak inne jeziora tego typu, ma prawie okrągły kształt. O jeziorze wiele mówi sama jego nazwa, pochodząca od litewskiego, a zarazem pruskiego słowa "lukne", czyli grzybień. Łuknajno jest także naturalnym tarliskiem ryb żyjących w Śniardwach.

Linia brzegowa jeziora jest słabo rozwinięta, pozbawiona zatok i półwyspów. Brzegi są niedostępne, podtopione, zarośnięte trzcinowiskami i podmokłymi łąkami. Zachodni brzeg jeziora jest płaski i zabagniony, natomiast północny i północno-wschodni jest lekko pagórkowaty.

Obfitość wodnej roślinności i ryb w połączeniu z niedostępnością płaskich, podmokłych i częściowo lesistych brzegów sprawia, że ten teren można bez przesady nazwać " ptasim rajem". Jezioro to jest znane od dziesiątek lat jako wyjątkowe siedlisko łabędzia niemego (Cygnus olor) – ok. 2 tys. sztuk, łysek (Fulica atra) – ok. 17 tys. sztuk oraz hełmiatek (Netta rufina) – ok. 900 sztuk. Licznie występują również perkozy: dwuczube, rdzawoszyje, zauszniki i perkozki. Spośród ptaków brodzących wymienić należy wodnika, kokoszkę wodną, kureczkę nakrapianą, z czapli: bąka, bączka i czaplę siwą. Rzadkim gatunkiem jest gnieżdżąca się w trzcinach wąsatka. Z uwagi na obfitość ryb częstymi gośćmi są bieliki, rybołowy, kanie rdzawe, kormorany i rybitwy czarne.
Doliczono się też około 175 innych gatunków ptactwa błotnego i wodnego, a 95 to stali mieszkańcy.Pozostałe 80 gatunków to ptaki przelotne, które korzystają z obfitych zapasów pożywienia podczas przelotu lub ptaki, które zimują nad jeziorem.

Dno jeziora w 77% pokrywają ramienice (Characeae) oraz rdestnice (Potamodenton) i wywłócznik (Myriophyllum). Przy brzegach występuje pas szuwaru trzcinowego z niewielką domieszką pałki wąskolistnej i oczeretu jeziornego. Na południowym i wschodnim brzegu występuje pas zarośli wierzbowych i fragmenty olsów. Stwarza to korzystną osłonę dla gnieżdżenia się ptactwa i znacznie wzbogaca biotop.^[1]

Na jeziorze Łuknajno obowiązuje zakaz wędkowania, oraz zakaz uprawiania żeglugi. Łuknajno zostało objęte ochroną prawną już w 1937 roku.

[edytuj] Bibliografia

Aleksander W. Sokołowski, Jacek Kot, Przyroda województwa suwalskiego, Suwałki 1996 ISBN 83-900714-2-8
Bąk J, Rudzielewicz M, Mazury, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2007, ISBN 978-83-7304-665-8
Walczak M., Bilińscy A. i W., Parki krajobrazowe i rezerwaty, Wydawnictwo Videograf II, Katowice 2004
Jacek Kot, Przyroda województwa suwalskiego, Suwałki 1996 ISBN 83-900714-2-8
Leszek Trząski, Perły natury, Wydawnictwo Videograf II, Katowice 2005