Świętobor (książę pomorski)

Z Wikipedii

Świętobor (łac. Suatobor) - książę pomorski z przełomu XI i XII wieku, wypędzony z kraju około 1106 roku.

Anonim zwany Gallem podaje, że był został obalony przez opozycję i uwięziony. Wtedy na pomoc Świętoborowi chciał wyruszyć jego krewniak, polski książę Bolesław III Krzywousty. Pomorzanie, obawiając się polskiego najazdu, wydali Świętobora Krzywoustemu, czym zażegnali groźbę zbrojnej interwencji.

Przypuszcza się, że w tym czasie Świętobor był już w podeszłym wieku, gdyż już w 1112 roku jego syn Świętopełk występuje w źródłach sam (dodatkowo miał już w tym czasie syna).

Informację o pokrewieństwie Świętobora i Bolesława III Krzywoustego potwierdza pośrednio jeszcze jeden przekaz Anonima Galla, który stwierdza, że Świętopełk (syn Świętobora) był spokrewniony z polskim władcą^[1]. Nie wiadomo jakie powiązania genealogiczne łączyły Świętobora z Piastami - przypuszcza się, że mógł być potomkiem albo polskiej księżniczki (córki Siemomysła lub Mieszka I) wydanej za księcia pomorskiego, albo Świętopełka Mieszkowica, syna Mieszka I, według jednej z hipotez panującego na Pomorzu.

Państwo Świętobora część badaczy lokalizuje na Pomorzu Gdańskim (Oswald Balzer, Leon Koczy, Gerard Labuda), inni zaś na Pomorzu Zachodnim (Zygmunt Wojciechowski).

Niektórzy badacze przypisują Świętoborowi istotną rolę w konflikcie polsko–pomorskim za Władysława Hermana (m.in. dowodzenie wojskami pomorskimi w bitwie pod Drzycimiem w 1091 roku)^{[potrzebne źródło]}.

Spis treści 1 Przypisy 2 Bibliografia 2.1 Źródła 2.2 Opracowania

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Źródła

• Anonim tzw. Gall, Kronika polska, II 29.

[edytuj] Opracowania

• Labuda G., Świętobór, ks. pomorski, Słownik Starożytności Słowiańskich, t. 5, 1975, s. 583.