Ştefan Golescu

Z Wikipedii

Ştefan Golescu (ur. w 1809, zm. w 1874), rumuński polityk z Wołoszczyzny, premier Rumunii od 26 listopada 1867 do 12 maja 1868 roku.

[edytuj] Biografia

Urodził się w bojarskiej rodzinie w Goleşti, studiował wraz z braćmi (Nicolae i Radu) w Szwajcarii. Po powrocie przyłączył się do Armii Wołoskiej i został majorem w 1836 roku. Wraz z bratem dołączył także do Stowarzyszenia Filharmonicznego, wbrew nazwie organizacji zbliżonej do masonerii.

Zaangażowany był w organizowanie rewolucji wołoskiej w 1848 roku; 9 czerwca 1848 roku został członkiem rządu prowincjonalnego, zajmując stanowisko ministra sprawiedliwości.

W czasie tworzenia nowej konstytucji, Golescu wspierał pomysły Nicolae Bălcescu dotyczące powszechnych wyborów, podczas gdy jego brat Nicolae opowiadał się za bardziej ograniczonym prawem do głosowania. Ştefan brał udział w delegacji wysłanej do Stambułu w celu negocjacji na temat kształtu nowej konstytucji podejmowanych z Imperium Ottomańskim, panującym wówczas nad Wołoszczyzną.

Ştefan Golescu był członkiem wołoskiego zgromadzenia, które wybrało Aleksandra Jana Cuzę na księcia Wołoszczyzny i Mołdawii w 1859 roku. Potem był on członkiem Narodowej Partii Liberalnej pod przywództwem Iona Brătianu i z jej ramienia pełnił stanowisko szefa rządu Rumunii.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.