1 Dywizja Pancerna (niemiecka)
Z Wikipedii
| 1 Dywizja Pancerna 1. Panzer-Division |
|
| Historia | |
| Państwo |  Niemcy |
| Sformowanie | 1935 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. kaw. Maximilian von Weichs |
| Ostatni | płk. Eberhard Thunert |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Waimar |
| Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
| Skład | patrz tekst |
1 Dywizja Pancerna (niem. 1. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Dywizja została sformowana zgodnie z rozkazem z dnia 15 października 1935 roku w Weimarze na bazie 3 Dywizji Kawalerii.
Dywizja wzięła udział w kampanii wrześniowej w składzie XVI Korpusu 10 Armii. 1 września dywizja przemieszczała się po osi Panki - Kłobuck i w dniu 2 września opanowała mosty na Warcie w rejonie miejscowości Gidle. 3 września przez Radomsko dotarła do Kamieńska, gdzie w nocy została zaatakowana przez 2 Pułk Strzelców Konnych (II RP) z Wołyńskiej BK i poniosła straty w ludziach i sprzęcie. 4 września jako prawoskrzydłowa atakowała pozycje obronne I batalionu 146 PP na odcinku Jeżów - Rozprza. Następnie po przełamaniu polskiej obrony ruszyła na Piotrków Trybunalski. 6 września dywizja walczyła do zmroku z oddziałami 13 DP, a 7 września ruszyła w stronę Warszawy. Brała udział w szturmie na Warszawę.
Następnie wzięła udział w walkach we Francji w 1940 roku w składzie XIX Korpusu.
Po zakończeniu działań we Francji ze składu dywizji wycofano 2 pułk pancerny i sformowano z niego 16 Dywizję Pancerną.
W 1941 roku dywizja wzięła udział w operacji „Barbarossa” w składzie 4 Grupy Pancernej walczącej początkowo w składzie Grupy Armii "Północ" a później w Grupie Armii „Środek”. Na froncie wschodnim dywizja walczyła do końca 1942 roku a następnie została przerzucona początkowo do Francji a następnie Grecji, gdzie pozostawała w rezerwie do listopada 1943 roku.
W listopadzie 1943 roku skierowana ponownie na front wschodni, gdzie weszła w skład 4 Armii Pancernej w Grupie Armii Południe. Brała wtedy udział w kontrofensywie na Kijów i walkach w północnej Ukrainie do września 1944 roku.
W październiku 1944 roku została przerzucona na Węgry i włączona w skład 6 Armii. Uczestniczyła wtedy w walkach w rejonie Debreczyna i w grudniu 1944 roku w kontrofensywie w Transylwanii. Na Węgrzech dywizja walczyła do kwietnia 1945 roku, a następnie wycofała się na teren Austrii, gdzie ostatecznie została rozbita w maju 1945 roku.
[edytuj] Dowódcy:
- gen. kaw. Maximilian Freiherr von Weichs (1935 – 1937)
- gen. por. Rudolf Schmidt (1937 – 1939)
- gen. mjr Friedrich Kirchner (1939 – 1941)
- gen. mjr Walter Krüger (1941 – 1944)
- gen. mjr Richard Koll (1944)
- płk. Werner Marcks (1944)
- płk. Eberhard Thunert (1944 – 1945)
[edytuj] Skład dywizji:
[edytuj] 1935
- 1 Brygada Pancerna (Panzer Brigade 1.)
- 1 pułk pancerny (Panzer-Regiment 1.)
- 2 pułk pancerny ( Panzer-Regiment 2.)
- 1 Brygada Strzelców (zmotoryzowania) (1. Schützen-Brigade)
- 1 pułk strzelców (Schützen-Regiment 1)
- 1 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 1)
- 73 pułk artylerii (Artillerie Regiment 73)
- 4 batalion rozpoznawczy ( Aufklärung Abteilung 4)
- 73 batalion łączności ( Nachrichten Abteilung 73)
[edytuj] 1940 (Francja)
- 1 Brygada Pancerna (Panzer Brigade 1)
- 1 pułk pancerny (Panzer Regiment 1)
- 2 pułk pancerny (Panzer Regiment 2)
- 1 Brygada Strzelecka (Schützen Brigade 1)
- 1 pułk strzelców (Schützen Regiment 1)
- 1 batalion motcyklowy (Kradschützen Bataillon 1)
- 702 ciężka kompania broni wsparcia (Schwere Infanterie Geschütz Kompanie 702)
- 73 pułk artylerii (Artillerie Regiment 73)
- 4 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs Abteilung 4)
- 37 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger Abteilung 37)
- 37 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 37)
- 37 batalion łączności (Nachrichten Abteilung 37)
[edytuj] 1943 (front wschodni)
- 1 pułk pancerny (Panzer-Regiment 1)
- 1 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 1)
- 113 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 113)
- 73 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 73)
- 1 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 1)
- 229 kompania artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 299)
- 37 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 37)
- 37 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 37)
- 37 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Bataillon 37)
[edytuj] Bibliografia
- Wojciech Zalewski - Piotrków 1939 wyd. Bellona - Warszawa 2000
- Jan Wróblewski - Armia Prusy wyd. MON - Warszawa 1986
- Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak – Niemiecka broń pancerna 1939-1945 wyd. Lampart - Warszawa 1997
