Maximilian von Weichs

Z Wikipedii

Maximilian Maria Joseph Karl Gabriel Lamoral Reichsfreiherr von Weichs zu Glon, (ur. 12 listopada 1881 w Dessau, zm. 27 lipca 1954 w zamku Rösberg k.Bonn) — niemiecki feldmarszałek, baron.

Urodził się 12 listopada 1881 w Dessau. Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem pułkownika. W 1900 roku został podchorążym, a w 1902 podporucznikiem. W latach 1908-1910 uczył się w szkole kawalerii, a w latach 1910-1913 w Akademii Wojny. W latach 1913-1914 pracował w centrali bawarskiego sztabu generalnego. Podczas I wojny światowej początkowo był oficerem do poruczeń, potem pierwszym oficerem sztabu generalnego.

W latach międzywojennych nauczał taktyki w Szkole Piechoty w Dreźnie. W 1933 roku został generałem majorem i dowódcą 3 Dywizji Kawalerii. Od 1935 roku stał na czele dywizji pancernej jako generał porucznik, by zostać następnie w 1939 roku dowódcą 2 Armii.

W czasie II wojny światowej uczestniczył kampanii przeciwko Francji, w 1941 roku w kampanii bałkańskiej, a następnie w operacji przeciwko ZSRR. W lipcu 1942 roku został głównodowodzącym Grupy Armii "B". Został mianowany feldmarszałkiem 1 lutego 1943 roku. Z rozkazu Adolfa Hitlera dowodził grupami armii "F" i "Południowy Wschód". W 25 marca 1945 został przeniesiony do rezerwy.

von Weichs został aresztowany przez wojska alianckie 2 maja 1945 roku i został oskarżony w procesie generałów walczących na froncie południowym. Został jednak zwolniony z powodu choroby i jego proces nie odbył się.

Umarł 27 lipca 1954 w zamku Rösberg niedaleko Bonn

Literatura