1 Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej

Z Wikipedii

1 Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej – pododdział Wojska Polskiego. Sformowany rozkazem Ministra Spraw Wojskowych z 26 października 1931 jako Kadra 9 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. 8 lutego 1933 rozwinięty w Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej, a z dniem 1 listopada 1935 przemianowany w 1 Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej. We wrześniu 1939 był użyty do obrony przeciwlotniczej zespołu portowego w Gdyni, a także do wsparcia wojsk lądowych ogniem prowadzonym do celów naziemnych oraz do obrony przeciwdesantowej Wybrzeża; uzbrojony w 8 stałych armat przeciwlotniczych kalibru 75 mm wz. 22/24.

[edytuj] Obsada dywizjonu

Dowództwo dywizjonu:

dowódca – kmdr ppor. Stanisław Jabłoński
oficer zwiadowczy – por. Wacław Wrzesiński
oficer łączności – ppor. Wiktor Zygmunt Klosse
oficer żywnościowy – por. Antoni Frezer
oficer mobilizacyjny – kpt. Tadeusz Adam Dorula

1 bateria:

dowódca – por. mar. Marian Rostkowski (od 19.09 – kpt. Tadeusz Adam Dorula)
- dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Włodzimierz Marian Kruszewski
- dowódca 2 plutonu – ppor. rez. Stanisław Marek Studnicki

2 bateria:

dowódca – kpt. Zenon Kumorkiewicz
- dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Stanisław Józef Tyczyński
- dowódca 2 plutonu – ppor. rez. Roman Włodzimierz Turczynowicz

3 bateria:

dowódca – kpt. Władysław Faczyński (od 17.09 – por. rez. Jerzy Szczepkowski)
- dowódca 1 plutonu – por. rez. Jerzy Szczepkowski
- dowódca 2 plutonu – ppor. rez. Antoni Stanisław Jeżyński

4 bateria: