Aborcja w Niemczech

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Aborcja w Niemczech - obecnie w Niemczech aborcja jest legalna jedynie w dwóch wypadkach - gdy ciąża zagraża życiu bądź zdrowiu matki lub gdy jest wynikiem gwałtu, nie karze się jednak za jej wykonanie w pierwszym trymestrze ciąży pod warunkiem że kobieta skorzystała z odpowiednich konsultacji, zabieg został wykonany przez lekarza i pomiędzy konsultacją a zabiegiem zachowano odstęp co najmniej 3 dni. W odróznieniu od np.Hiszpanii czy Polski (a więc państw o bardziej restrykcyjnym ustwodawstwie) lekarz podlega odpowiedzialności karnej za wystawienie błędnego zaświadczenia o występowaniu okoliczności uprawniających do legalnej aborcji, karze się go równiez za dokonanie aborcji bez sprawdzenia stadium zaawansowania ciąży, poinformowania kobiety o możliwych konsekwencjach zabiegu bądź bez dania jej możliwości wyjawienia motywów swojej decyzji.

[edytuj] Historia

Constitutio Criminalis Carolina zabraniała aborcji pod karą śmierci przez ścięcie mieczem. Podobnie surowo kwestię tę traktowała Theresiana (XVIII wiek). Dopiero wiek XIX przyniósł złagodzenie kar za przerywanie ciąży, w dalszym ciągu pozostało ono nielegalne. W roku 1871 wszedł w życie Kodeks Karny którego artykuł 218 zabraniał całkowicie aborcji. Był on również w mocy na ziemiach polskich dawnego zaboru pruskiego do roku 1932. Niemcy były jednym z pierwszych krajów świata gdzie zaczęto mówić o legalizacji mordowania dzieci nienarodzonych. Z pomysłem takim wystapiła w 1908 roku działaczka feministyczna Camilla Jelinek. Pomysł upadł jednak w Reichstagu w roku następnym. W 1920 roku działacze SPD złożyli projekt legalizacji aborcji w pierwszych trzech miesiącach ciąży, ale został on odrzucony przez Reichstag. Ostatecznie burzliwą debatę na ten temat przerwało orzeczenie Reichsgerichtu z 1927 roku uznające aborcję dokonana dla ratowania życia matki za legalną jako działanie w stanie wyższej konieczności. Dalsza liberalizacja nastapiła w 1935 roku gdy rząd III Rzeszy wprowadził dopuszczalność aborcji z przyczyn eugenicznych. Kolejna zmiana przepisów nastapiła w 1943 roku gdy z jednej strony wprowadzono aborcję na żądanie dla kobiet z tzw. niższych ras (m.in.Polek), z drugiej wprowadzono karę śmierci za mord na nienarodzonym dziecku niemieckim. Po wojnie w strefie okupowanej przez mocarstwa zachodnie wrócono do przepisów z 1927 roku, natomiast w strefie sowieckiej wprowadzono legalność mordowania dzieci nienarodzonych z szeregu przyczyn. W 1950 roku parlament NRD przyjał Ustawę o ochronie matki i dziecka oraz prawach kobiety. Aborcja była dozwolona jedynie z racji medycznych i eugenicznych. NRD było jedyną spośród sowieckich satelit która nie zalegalizowała przerywania ciaży w drugiej połowie lat 50. Debata aborcyjna rozgorzała na nowo w Niemczech Zachodnich na poczatku lat 70. 18 czerwca 1974 roku Bundestag przyjał legalizację aborcji na żądanie w pierwszych trzech miesiacach ciąży, ale ustawa ta niezdażyła wejsć w życie, gdyż kilka dni póżniej zaskarżyli ją do Trybunału Konstytucyjnego parlamentarzyści CDU/CSU. W roku 1975 Trybunał uznał legalizację aborcji za sprzeczną z Konstytucją Niemiec. W roku nastepnym przyjęto jednak nowelizację kodeksu karnego dopuszczająca aborcję z racji medycznych, eugenicznych, kryminalnych i społecznych. W NRD wprowadzono abocję na żądanie w 1972 roku w jedynym niejednomyślnym głosowaniu Izby Ludowej. Po zjednoczeniu Niemiec kwestia aborcji znów odżyła, gdyż na terytorium Niemiec zachodnich obowiązywały przepisy RFN z 1976 roku a w Niemczech wschodnich ustawodawstwo NRD z 1972 roku. W roku 1992 Bundestag ponownie przegłosował ustawę wprowadzającą aborcję na żądanie-rząd Bawarii oraz szereg osób (m.in.Kanclerz Helmut Kohl) zaskarżyli ustawę do trybunału konstytucyjnego który podtrzymał swe wcześniejsze orzeczenie o niekonstytucyjności aborcji na żądanie, postanowił jednak iż nie będzie ona karana w trzech pierwszych miesiącach ciąży pod warunkiem skorzystania z odpowiedniej konsulatacji i odstepu trzech dni między konsultacją a zabiegiem. Nowe prawo weszło w życie w 1995 roku.

[edytuj] Nastroje społeczne

W badaniu Europejskie Wartości w roku maju 2005 roku na pytanie Czy kobieta, jeśli niechce mieć dzieci powinna mieć możliwość dokonania aborcji? twierdząco odpowiedziało 64% Niemców, przeciwne zdanie miało 34% a tylko 2% nie miało zdania w tej kwestii. Odstetek przeciwników dopuszczalności przerywania ciąży był równy średniej z dziesięciu krajów biorących udział w badaniu, natomiast odsetek zwolenników legalności mordowania dzieci nienarodzonych był od niej większy o 2%.