Abraham Zbąski

Z Wikipedii

Abraham Zbąski lub Abraham ze Zbąszynia (ur. ?, zm. 1442 w Zbąszyniu) - wielkopolski magnat herbu Nałęcz, zwolennik i wyznawca husytyzmu; dowódca husytów w Wielkopolsce,sędzia poznański, poseł królewski.

Syn Jadwigi z Legnicy. Politycznie ujawnił się po śmierci Władysława Jagiełły. Protestował przeciwko koronowaniu Władysława III, a także przeciwko polityce Z. Olesnickiego.

Jego działalność sprawiła, że Zbąszyń stał się jednym z ważniejszych ośrodków husytyzmu w Polsce. Blisko współpracował ze Spytkiem z Melsztyna, głównym przywódcą ruchu husyckiego, jak również z wyznawcami w Czechach.

W trakcie narastającego w Polsce sporu pomiędzy Kościołem a innowiercami biskup poznański Andrzej Bniński dokonał zbrojnego najazdu na Zbąszyń i zmusił Zbąskiego do wyrzeczenia się husytyzmu.

Po śmierci Spytka z Melsztyna w bitwie pod Grotnikami w maju 1439 r., nie mając innego wyjścia, Zbąski w listopadzie roku 1440 wydalił husytów ze Zbąszynia i wszystkich swych posiadłości, a następnie, w Poznaniu, dokonał publicznie aktu abiuracji.

[edytuj] Bibliografia

• Maksymilian Rode, Mała encyklopedia teologiczna, Warszawa 1988.
• Wielka historia Polski, t. XI A-J, Wydawnictwo Pinnex, ISBN 83-86651-40-7.