Adam Chmiel

Z Wikipedii

Adam Chmiel (ur. 24 grudnia 1865 w Słomniczkach, powiat Miechów, zm. 13 lutego 1934 w Krakowie), polski historyk kultury, archiwista, znawca i miłośnik Krakowa.

Był synem stolarza Wita Kmiela i Franciszki z Ossuchowskich. Uczęszczał do szkoły powszechnej św. Floriana i gimnazjum św. Anny w Krakowie; w latach 1886-1890 studiował historię, filologię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach podjął pracę w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie, z którym pozostał związany do końca życia; był tam adiunktem (1898-1903), archiwariuszem (1903-1917), od 1917 dyrektorem. Pracował również na UJ jako historiograf uczelni (od 1901) i opiekun Archiwum (od 1909); w latach 1910-1918 był konserwatorem w Radzie Archiwalnej w Wiedniu.

Zajmował się dziejami kultury i Krakowa, sfragistyką i paleografią. Przygotował do druku wiele dokumentów archiwalnych, m.in. tomy II i III wykazów studentów UJ z lat 1490-1606 (Album studiosorum Universitatis Cracoviensis, 1904). W badaniach sfragistycznych starał się zwracać uwagę nie tylko na elementy heraldyczne pieczęci, ale i stronę artystyczną; szczególne badania poświęcił pieczęci UJ. Redagował pismo "Przewodnik Bibliograficzny". Zaprzyjaźniony ze Stanisławem Wyspiańskim, udzielał mu wskazówek historycznych dotyczących dramatów, przygotował z Tadeuszem Sinką Dzieła Wyspiańskiego w pięciu tomach (1924-1929). Wyspiański namalował kilka portretów Chmiela.

Niektóre prace:

• O początku rodu w kronice Nestora (1887)
• Stosunek Kazimierza Wielkiego do Karola IV w latach 1360-1364 (1890, przygotowana praca doktorska)
• Ustawy cen dla miasta starej Warszawy od roku 1606 do 1627 (1893)
• Pieczęcie miast Krakowa, Kazimierza, Kleparza i jurydyk krakowskich do końca XVIII wieku (1903)
• Wskazówki do inwentaryzacji rękopisów (1903)
• Uwagi archiwalno-paleograficzne nad pieśnią Bogurodzica w rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej Nr 11619 (1904)
• Garncarze krakowscy (1907)
• Pieczęcie miasta Krakowa, Kazimierza, Kleparza i jurydyk krakowskich do końca XVIII w. (1917)
• Sądy ratuszne hetmańskie. Kartka z życia mieszczan krakowskich w XVI wieku (1907)
• Rachunki dworu królewskiego 1544-1567 (1911)
• Większa pieczęć Uniwersytetu Jagiellońskiego z roku 1659 (1911)
• Domy krakowskie (1911 - 1934)
• Wawel, materiały archiwalne do budowy zamku (1913)
• O strój polski (1917)
• Pieczęcie Uniwersytetu Jagiellońskiego (1917)
• Introligatorzy cudzoziemscy i zamiejscowi w Krakowie w latach 1574-1646 (1929)
• Rzeźnicy krakowscy (1930)
• Księgi radzieckie Kazimierza 1369-1402 (1932)

W 1933 Uniwersytet Jagielloński nadał mu doktorat honoris causa; był członkiem-korespondentem PAU (1925), członkiem-założycielem (1896), wieloletnim skarbnikiem (1896-1933) i wiceprezesem (od 1933) Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Przyczynił się do powołania w 1899 Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Należał także do Komisji Centralnej Konserwatorskiej w Wiedniu (1899), Związku Bibliotekarzy Polskich (wiceprezes i członek honorowy Krakowskiego Koła), Towarzystwa Naukowego we Lwowie (1922 członek przybrany), Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, Związku Literatów Polskich. Marian Friedberg określił go mianem "encyklopedii swoich specjalności", szczególnie dziejów Krakowa.

Źródła:

• Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983