Adam Pawlikowski
Z Wikipedii
Adam Pawlikowski (ur. 21 listopada 1925 w Warszawie, zm. 17 stycznia 1976 w Warszawie) - polski aktor, dziennikarz, krytyk filmowy, muzykolog, kompozytor, wirtuoz okaryny. Nazywany "Dudusiem".
Był żołnierzem AK. W pierwszym dniu powstania warszawskiego został ranny, potem trafił do oflagu w Murnau. Po wojnie we Włoszech rozpoczął studia medyczne, ale w 1947 roku je przerwał i wrócił do Polski. Studiował muzykologię, a w latach 1948-1957 zajmował się krytyką filmową i muzyczną. Później zajął się aktorstwem i grał w wielu polskich filmach.
Do historii polskiego kina przeszła scena z jego udziałem z filmu Popiół i diament Andrzeja Wajdy - przy barze z Zbyszkiem Cybulskim, zapalają alkohol w kieliszkach, jak znicze dla poległych.
Mało znanym faktem jest, że jego głos w niektórych filmach podkładał aktor Zygmunt Listkiewicz.
Zeznawał jako świadek oskarżenia w procesie przeciwko Januszowi Szpotańskiemu, autorowi "Cichych i Gęgaczy", za co został ukarany towarzyskim ostracyzmem, jako podejrzewany o współpracę z SB. Efektem tej sytuacji było jego załamanie psychiczne i depresja, z której bezskutecznie próbował się leczyć. Zmarł śmiercią samobójczą, wyskakując z okna swojego mieszkania na ósmym piętrze wieżowca.
[edytuj] Wybrana filmografia
- Kanał (1957)
- Popiół i diament (1958)
- Biały niedźwiedź (1959)
- Lotna (1959)
- Wspólny pokój (1959)
- Historia współczesna (1960)
- Rozstanie (1960)
- Zezowate szczęście (1960)
- Droga na zachód (1961)
- Złoto (1961)
- Mój stary (1962)
- Daleka jest droga (1963)
- Pamiętnik pani Hanki (1963)
- Ranny w lesie (1963)
- Zbrodniarz i panna (1963)
- Giuseppe w Warszawie (1964)
- Rękopis znaleziony w Saragossie (1964)
- Dziadek do orzechów (1967)
- Stawka większa niż życie (1968)
- Wszystko na sprzedaż (1969)
- Dzięcioł (1970)
[edytuj] Linki zewnętrzne
Adam Pawlikowski w bazie filmpolski.pl
