Adam Sławoczyński

Z Wikipedii

Adam Sławoczyński ( ur. w 1860 na Witebszczyźnie - zm. 18 października 1925 w Warszawie) - generał dywizji Wojska Polskiego, generał lejtnant armii rosyjskiej.

Kształcił się w Witebsku. Studiował w Petersburgu, skąd za uczestnictwo w wystąpieniach antycarskich w 1881 zesłany "w sołdaty". W 1884 zdał egzaminy do Konstantynowskiej Akademii Wojskowej w Petersburgu. Po jej ukończeniu jako oficer piechoty służył na Kaukazie. Walczył chlubnie w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904 - 1905 dowodząc Wyborskim pułkiem piechoty. Od 1908 gubernator Kutaisi (Gruzja) w stopniu generała majora. W 1911 zdymisjonowany z kolejnym awansem.

W 1914 reaktywowany do armii, dowódca brygady piechoty w 45 Dywizji Piechoty. Działał na rzecz tworzenia polskich formacji wojskowych przy armii rosyjskiej i w okresie kwiecień - wrzesień 1916 dowódca Brygady Strzelców Polskich w Rosji. Na jej czele walczył na froncie austriackim. W 1917 objął dowództwo 5 Dywizji Strzelców, a we wrześniu 1918 dowództwo Korpusu, po czym podał sie do dymisji. Po rewolucji 1917 aresztowany przez bolszewików i więziony w Piotrogrodzie i Moskwie. Uwolniony w wyniku starań delegacji polskiej na rokowania pokojowe, powrócił do Polski w lipcu 1921, jako jeniec cywilny.

Formalnie w grudniu 1921 przyjęty do Wojska Polskiego i jednocześnie przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru. Zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem od 1 czerwca 1919. Mieszkał i zmarł w Warszawie.

[edytuj] Bibliografia

• T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania warszawa 1991
• H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001