Adolf Pawiński
Z Wikipedii
Adolf Pawiński (ur. 7 czerwca 1840 w Zgierzu, zm. 23 sierpnia 1896 w Grodzisku Mazowieckim) - historyk, docent Szkoły Głównej Warszawskiej i profesor historii powszechnej Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego wydawca źródeł, autor m. in. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. W 1859 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Petersburskim. Adolf Pawiński po rozpoczeciu studiów wciągął się w ruch studencki. Zajął się kontaktami pomiędzy polskimi studentami w Petersburgu i w Dorpacie. Uczestniczył także w zjeździe delegatów polskich studentów uniwersytetów rosyjskich, który odbył się w lutym 1861 r. w Warszawie. gdy na wskutek zamieszek Uniwersytet Petersburski został zamknięty w 1861 r. A. Pawiński przeniósł się w lutym 1862 r. na pobliski, niemiecki uniwersytet w Dorpacie. W 1864 r. otrzymuje stopień kandydata nauk. W tym samym roku Teodor Witte, też dorpatczyk, przyznał Pawińskiemu dwuletnie stypendium na studia zagraniczne. Najpierw wyjeżdża do Berlina, gdzie spotyka Rankego. Jednak jest niezadowlony z kontaktów z nim. Później słuchał wykładów Jaffego i Droysena. Potem udał się do Getyngi, gdzie pod okiem Waitza zrobił doktorat poświęcony genezie ustroju średniowiecznych komun włoskich.
