Aerofony
Z Wikipedii
Aerofony - grupa instrumentów muzycznych w systematyce instrumentologicznej Carla Sachsa, w których wibratorem (źródłem dźwięku) jest drgający słup powietrza, zamknięty w przestrzeni rezonansowej, pobudzony do wibracji za pomocą zadęcia. Część instrumentu zamykająca słup powietrza nazywana jest piszczałką i od jej długości zależy wysokość dźwięku. Barwa dźwięku zależy od materiału, z którego wykonano piszczałkę, jej kształtu i menzury.
Wysokość dźwięku zmieniana jest poprzez:
- zamykanie lub otwieranie otworów bocznych,
- zmianę wysokości piszczałki suwakiem lub wentylami,
- zmianę ciśnienia powietrza (tzw. przedęcia).
Ze względu na sposób zadęcia aerofony dzielą się na:
- aerofony wargowe (fletowe) - np. piszczałka;
- aerofony stroikowe ze stroikiem
- pojedynczym - np. klarnet
- podwójnym - np. obój, rożek angielski, sarusofon, fagot
- organicznostroikowe
W praktycznym, potocznym podziale instrumentów muzycznych aerofony nazywane są instrumentami dętymi i wyróżnia się pośród nich trzy grupy:
- drewniane - np. saksofon, klarnet, obój, flet, fagot, sarusofon,
- blaszane - np. trąbka, róg, puzon,
- klawiszowe - np. organy.