Afryka Północna w starożytności

Z Wikipedii

Zasugerowano, aby ten artykuł (lub sekcję) zintegrować z artykułem Starożytna Afryka.

Pierwszym znanym starożytnym państwem w Afryce było królestwo Egiptu, powstałe w ok. 3000 roku p.n.e. w dolinie Dolnego Nilu. Natomiast na obszarach wzdłuż Środkowego Nilu, o historycznej nazwie Nubii, pierwsze struktury państwowe rozwinęły się w ok. 2500 r. p.n.e. Pierwsze większe państwo w tym regionie, nazwane przez Egipcjan Kusz, powstało w ok. 1700 r. p.n.e. Zamieszkane było w większości przez ludność pochodzenia negroidalnego i było przedmiotem najazdów łupieżczych ze strony Egipcjan, gdyż znajdowały się tam złoża złota. Królestwo Kusz prowadziło liczne wojny z Egiptem, który w końcu VII w. p.n.e. opanowany został przez Nubijczyków. Wyparły ich stamtąd wojska Asyrii w połowie VI w. p.n.e. Później Kusz zostało pokonane przez Egipcjan i rozpadło się na kilka pomniejszych państewek.

Drugim państwem w Północnej Afryce było Aksum, istniejące od V w. p.n.e. Leżało ono pomiędzy Nilem Błękitnym i Morzem Czerwonym. Dzięki dostępowi do morza rozwinął się tam znaczny handel, głównie z imperium rzymskim, do którego eksportowano kość słoniową, skorupy żółwi, wonne olejki i metale szlachetne.

Wybrzeża śródziemnomorskie Afryki, nie licząc Egiptu, w VIII-VI w. p.n.e. były kolonizowane przez Greków i Fenicjan. Główną kolonią fenicką była Kartagina na terenie obecnej Tunezji. Poza tym Fenicjanie penetrowali pas wybrzeży do Gibraltaru, zaś Grecy kolonizowali Półwysep Cyrenajki.

Zobacz też: Historia Afryki.