Alawici (wyznanie)

Z Wikipedii

Alawizm, nusajryzm - prąd religijny na obrzeżach islamu, wywodzący się od Muhammada Ibn Nusayra an-Namiriego (zmarł około 873 roku). Ich najwybitniejszym teologiem był żyjący w X wieku Husajn ibn Hamdan al-Chasibi. Czczą Alego ibn Abi Taliba, pochodzą od isma'ilitów.

Alawici są zwolennikami reinkarnacji, pozostającymi pod wpływem neoplatonizmu, a wiele ich wierzeń wykazuje silny wpływ chrześcijaństwa, zaratustrianizmu i kultów astralnych. Celem wyznawcy alawizmu jest przejście do sfery gwiazd poprzez siedem wcieleń. Alawici noszą często chrześcijańskie imiona i obchodzą święta Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Nie odbywają pielgrzymek do Mekki i nie uznają szariatu. Alawickie kobiety nie noszą także zasłon na twarzach. W przeszłości blisko współpracowali z francuskimi władzami kolonialnymi, a część z nich przyjęła nawet chrześcijaństwo. W 1922 r. władali własnym państwem ze stolicą w Latakii. Od 1946 r. wcieleni do Syrii.

Alawici stanowią ok. 7-17 procent ludności Syrii i praktycznie sprawują w tym kraju władzę od czasu objęcia rządów przez prezydenta Hafiza al-Assada 12 marca 1971 roku (kariera wojskowa była jedyną możliwością awansu społecznego dla alawitów, co ułatwiło im później przejęcie władzy w kraju i utrzymanie jej). Szyici uznają ich za muzułmanów, ale wśród sunnitów zdania są podzielone - wielu uważa ich za niewiernych.