Albin Jasiński

Z Wikipedii

Albin Marian Jasiński (ur. 1 marca 1880 w Sandomierzu - zm. kwiecień 1940 Mińsku Białoruskim) – generał brygady Wojska Polskiego, pułkownik piechoty armii rosyjskiej.

Od 1901 oficer rosyjskiej piechoty. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904 - 1905. Kapitan z 1905. Podczas I wojny swiatowej dowódca batalionu i pułku piechoty na froncie niemieckim, ranny. Po rewolucji 1917 działał w Związku Wojskowym Polaków, potem grudzień 1917 - czerwiec 1918 dowódca 9 pułku strzelców w i I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Pułkownik z 1917.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Listopad 1918 - czerwiec 1919 dowódca VIII Okręgu Wojskowego i czasowo Okręgu Generalnego Łódź. Zweryfikowany w stopniu pułkownika z 1 czerwca 1919. Czerwiec 1919 - sierpień 1920 dowódca 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich (później 13 Dywizja Piechoty). Sierpień 1920 - luty 1925 dowódca 11 Dywizji Piechoty. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. Luty 1925 - maj 1929 dowódca 25 Dywizji Piechoty.

Od 31 maja 1929 w stanie spoczynku. Osiadł w Zarębkowicach k/Baranowicz. Po agresji sowieckiej udał sie do Drohiczyna i zorganizował tam Straż Obywatelską w celu ochrony ludności przed bezprawiem. Aresztowany natychmiast po wkroczeniu Armii Czerwonej. W kwietniu 1940 przewieziony do więzienia NKWD w Mińsku Białoruskim, gdzie zmarł.

Odznaczenia: Virtuti Militari, Polonia Restituta 3 kl., Krzyż Walecznych dwukrotnie.

[edytuj] Bibliografia

T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991 H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wtydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998