Albrecht II Habsburg

Z Wikipedii

Albert II Habsburg (Habsburski, Austriacki) (ur. 16 sierpnia 1397, zm. 27 października 1439 w Neszmély, Węgry) – król Niemiec od 1438 r., jako Albrecht V książę Austrii od 1404 r., jako Albrecht Władca Moraw od 1423 r., jako Albert król Węgier od 1438 r., jako Albrecht król Czech od 1438 r., jako Albrecht książę Luksemburga .

Ojciec "matki królów", Elżbiety Rakuszanki, żony Kazimierza Jagiellończyka. Zięć cesarza Zygmunta Luksemburskiego (żona Elżbieta). Po śmierci Zygmunta udało mu się objąć kilka z tronów na których zasiadał teść. 1 stycznia 1438 r. został koronowany na Węgrzech, 18 marca został przez elektorów wybrany królem Niemiec. Z większą opozycją spotkał się w objętych ruchem husyckim Czechach. Mimo to udało mu się 29 czerwca koronować w Pradze.

Na sejmie Rzeszy w Norymberdze (1438) przeprowadził ważne regulacje ustanawiające sędziów rozsądzających spory pomiędzy 280 organizmami prawno-politycznymi (państwami i państewkami) z których składała się wówczas I Rzesza. Pozwoliło to rozpocząć ograniczanie feudalnej anarchii w Niemczech. Temu celowi służył również dokonany podział Niemiec na okręgi administracyjne. W 1439 r. Albrecht zmarł na Węgrzech podczas kampanii przeciwko Turcji. Nie zdążył koronować się na cesarza.

Albrecht II był trzecim władcą Niemiec z dynastii Habsburgów. Po nim tron królów Niemiec i cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego obejmowali już prawie wyłącznie Habsburgowie.

[edytuj] Zobacz też

• Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, władcy Niemiec, władcy Czech, władcy Węgier
• Habsburgowie
• Zygmunt Luksemburski, Elżbieta Rakuszanka