Aleksander Rimski-Korsakow

Z Wikipedii

Aleksander Rimski-Korsakow (ros. Алекса́ндр Миха́йлович Римский-Корсаков)-(24 sierpnia 1753- 25 maja 1840), rosyjski generał, znany głównie z epizodu w czasie ekspedycji szwajcarskiej generała Suworowa.

Walczył w drugiej wojnie rosyjsko-tureckiej 1788-1789, a następnie w wojnie rosyjsko-szwedzkiej. Później został generał-majorem Siemionowskiego regimentu lejb gwardi, z którym towarzyszył księciu d'Artois do Anglii. Był ochotnikiem w austryjackiej armii księcia Koburskiego i brał udział w II bitwie pod Fleurus (1794). Po powrocie do Rosji wziął udział w ekspedycji ksiecia Waleriana Zubowa przeciwko Persji. Ekspedycja ta została przerwana przez cara Pawła I, a wojska wysłane do walki z wojskami rewolucyjnej Francji.

W 1799 Korsakow dowodził 40-tysięcznym korpusem rosyjskim w Szwajcarii. Tam połączył się z 25-tysięczną armią austryjackiego generała Friedricha von Hotze. Planowano tez połączenie z armią dowodzoną przez Suworowa, ale, na skutek działań Francuzów, Suworow był opóźniony. 25 września wojska francuskie, pod wodzą André Masseny zwycięzyły w bitwie pod Zurychem. Wojska rosyjskie wycofały sie do Czech.

Zobacz też: Kampania Szwajcarska, II bitwa pod Zurychem

Paweł I odwołał Korsakowa z armi, lecz w 1801 nowy car, Aleksander I powołał go ponownie i mianował generałem kawaleri.

Wkrótce Korsakow porzucił służbe wojskową i został gubernatorem Litwy (1806- 1808 oraz 1812- 1830).

Od 1830 był członkiem Rady Państwa.

Zmarł w St. Petersburgu.