Aleksander Sarnowicz

Z Wikipedii

Aleksander Sarnowicz
Prawdziwe nazwisko	Aleksander Sarnowicz
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1878, Radom
Data i miejsce śmierci	6 maja 1938, Warszawa
Narodowość	Polak
Dziedzina sztuki	malarstwo

Aleksander Sarnowicz (ur. 10 stycznia 1878 w Radomiu – zm. 6 maja 1938 w Warszawie – polski malarz.

Ukończył gimnazjum w Radomiu. W latach 1905-1910 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego. Po studiach na dwa lata wyjechał do Francji i Austrii, przebywał w Paryżu i Salzburgu; następnie zamieszkał w Kijowie. Po wojnie w 1918 r. wrócił do kraju. 10 kwietnia 1919 r. wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich i służył w 7 Pułku Ułanów Lubelskich (pułk legionowy) w stopniu wachmistrza. Podczas wojny w 1920 r. był ciężko ranny.

W 1912 r. pierwszy raz wystawił swoje prace w warszawskiej Zachęcie a potem systematycznie i z dużym powodzeniem od 1921r. do 1938r. W czasie wojny namalował kilka kompozycji batalistycznych, ale jego twórczość - na którą składały się wyłącznie obrazy olejne - to przede wszystkim pejzaże, sceny z życia wsi i miasteczek, studia zwierząt (zwłaszcza koni). W swoich pracach nawiązuje do swojego ulubionego malarza – L. Chełmońskiego. W latach dwudziestych malował również motywy tatrzańskie i portrety górali.

Ożenił się 3 sierpnia 1921 r. w Radomiu z Natalią Kazimierą Cichowską. Po śmierci żony (22.06.1923) wyjechał na stałe do Mińska Mazowieckiego i mieszkał w koszarach 7 Pułku Ułanów jako malarz batalista.

Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie i Muzeum Okręgowym w Radomiu.