Aleksandra Bergman
Z Wikipedii
Aleksandra Bergman (ur. 1 maja 1906 w Grodnie, zm. 20 czerwca 2005 w Warszawie) - polska historyk, znawczyni kultury, historii i realiów politycznych Białorusi żydowskiego pochodzenia.
Urodziła się w Grodnie. Podczas II wojny światowej zginęła prawie cała jej najbliższa rodzina. W latach 60. i 70. XX wieku publikowała w czasopismach historycznych i popularnych szereg artykułów poświęconych problemom białoruskiego ruchu rewolucyjnego i biografie wybitnych działaczy białoruskich. Była autorką opracowania genezy i działalności radykalnych lewicowych partii białoruskich w okresie międzywojennym - Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, Białoruskiej Organizacji Rewolucyjnej i Bialoruskiej Włościańsko-Robotniczej Hromady. Bardzo dużo uwagi poświęciła życiu i działalności Bronisława Taraszkiewicza. W latch 80. kontynuowała swoje badania uzupełniając je kwestiami żydowskimi na Białorusi.
Pochowana jest obok męża na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie.
[edytuj] Wybrane publikacje
- 1990: Ignacy Dworczanin - białoruski polityk i uczony
- 1984: Sprawy białoruskie w II Rzeczypospolitej
- 1977: Rzecz o Bronisławie Taraszkiewiczu
